วิจารณ์อัลบั้ม: เบิร์ดกะฮาร์ท – Sold Out (CD Concert 30 ปี)

(ภาพจากเฟสบุ๊ค Suthipongse Heart Thatphithakkul)

——————————–

“ห่างไกลนับนานเต็มที

ความรู้สึกดีดีที่มีให้

ถ้าเนิ่นนาน เลือนลับดับไป

จะตัดพ้อต่อใครใคร…ลืมแล้วใยเจ้าเอย”

ด้านบนนี้คือคำโปรยของคอนเสิร์ตเบิร์ดกะฮาร์ทเมื่อ 26 ธันวาคม 2530 ซึ่งในช่วงนั้นไนท์สปอตกำลังจะปิดตัวค่ายเพลงของบริษัทในเองไม่ช้ารวมถึงเป็นช่วงที่เบิร์ดกะฮาร์ทไม่ได้มีผลงานใหม่ๆออกมาเลย นัยว่าคงเป็นคอนเสิร์ตแก้คิดถึงให้กับแฟนๆ…ซึ่งจะว่าไปก็คงคล้ายๆกับการจัดคอนเสิร์ต 30 ปีครั้งนี้ที่เป็นการแก้คิดถึงให้กับแฟนๆได้ดีมาก บัตรคอนเสิร์ต 9000 ที่นั่งขายหมดก่อนวันงานและมีกระแสในสังคมออนไลน์เป็นระยะๆโดยเฉพาะในแฟนเพจของพวกเขาเอง แต่ที่สร้างความฮือฮามากๆคือการที่คุณฮาร์ทประกาศว่าจะมีการทำซีดีพิเศษที่วางขายเฉพาะในงานเท่านั้น ซึ่งเอาเข้าจริงมันขายดีมากและมีแฟนๆจำนานไม่น้อยที่ยังไม่มีโอกาสได้ครอบครอง ในเวลาต่อมาคุณฮาร์ทจึงปั้มซีดีชุดนี้เป็นรอบที่สอง แถมเซ็นชื่อและจ่าหน้าซองถึงผู้สั่งซื้อด้วยลายมือตัวเองอีกด้วย ถือเป็นวิธีที่ดีมากๆในการจัดจำหน่ายงานเพลงในยุคนี้เพราะผมเชื่อว่ามันตรงกับกลุ่มเป้าหมายกว่าการวางแผงในร้านใหญ่ๆและมันสร้างความรู้สึกใกล้ชิดกับแฟนๆได้ดีกว่ามาก

แต่ก่อนที่ผมจะพูดถึงสิ่งที่อยู่ในอัลบั้ม มีสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักเกี่ยวกับอัลบั้มนี้ คือมันไม่มีรายชื่อเพลงและรายละเอียดครับ จริงอยู่ที่คุณฮาร์ทโพสต์เบื้องหลังแต่ละเพลงไว้ในเฟสแต่แกไม่ได้บอกชื่อเพลงรวมถึงข้อมูลอื่นๆไว้เลย ใครที่อยากทราบชื่อเพลงก็ต้องเอาซีดีไปเปิดใน iTunes เอา เพื่อความสะดวกและเป็นประโยชน์ในการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภคท่านอื่นๆผมขอโพสต์รายชื่อเพลงไว้ในนี้เลยแล้วกัน

1. I Trust In You (จากคอนเสิร์ตครั้งล่าสุด)
2. ตัวประกอบ
3.  Please
4. (ไม่ทราบชื่อ) (จากคอนเสิร์ต Be My Guest ปี 2542)
5. (ไม่ทราบชื่อ) (จากคอนเสิร์ต Be My Guest ปี 2542)
6. Katreeya (Outtake from “จากกันมานาน”)
7. แก้วตา (จาก Green Concert#01 ปี 2538)
8. ฝัน (จากคอนเสิร์ต Friendship Forever ปี 2545)
9. ลืม (2015 Remixed)
10. ไม่ลืม (2015 Remixed)
11. Susan Joan (2015 Remixed)
12. อาลัยเธอ (1985 Demo)
13. ลืม (1985 Demo)
14. Susan Joan (1985 Demo)
15. Feeling Groovy (เล่นสดในรายการวิทยุ)
16. Goodbye Song (เล่นสดในรายการวิทยุ)
17. รอรัก (เล่นสดในรายการวิทยุ)
18. ลืม (เล่นสดในรายการวิทยุ)
19. หนาวเนื้อห่มเนื้อ (เล่นสดในรายการวิทยุ)
20. เพื่อนกัน (เล่นสดในรายการวิทยุ)
21. รักรสส้ม (จากอัลบั้ม “ที่รัก” เมื่อปี 2539)
22. ไร่กล้วยของตานวย

จากรายชื่อเพลงแล้ว นี่คืออัลบั้มรวม Outtake/Demo และเพลงหาฟังยากของพวกเขาทั้งสองคน แฟนๆหลายคนรวมถึงผมน่าจะอินกับมันไม่ยากเพราะหลายๆเพลงเป็นตำนานที่ถูกเล่าขาน แต่ไม่มีใครเคยได้ฟัง อาทิ Katreeya ที่ถูกพูดถึงบนปกเทปชุด “จากกันมานาน” ว่าเป็นหนึ่งในสองเพลงนอกเหนือจาก “เพียงเรา” ที่เบิร์ดแต่งให้คนรัก ตอนท้ายมีโปรยไว้ทำนองว่าเราอาจได้ฟังเพลงนี้ในชุดหน้า (ซึ่งแน่นอนว่าท้ายสุดเราต้องรอถึง 24 ปีกว่าจะได้ฟังมันจริงๆเสียที) หรือเดโม่ในตำนานทั้งสามเพลงที่พวกเขาส่งไปให้ไนท์สปอตและถูกเปิดในรายการโลกสวยด้วยเพลงของคุณวินิจ เลิศรัตนชัย ซึ่งก่อนหน้านี้เรามีโอกาสได้ฟังแค่ในอัลบั้ม “จากกันมานาน” (เฉพาะเพลงลืม)*/ “ห่างไกล” (ฉบับที่ออกกับคีตาเมื่อปี 2534-เฉพาะเพลงอาลัยเธอและ Susan Joan)/”ห่างไกล” (ฉบับที่ออกกับร่องเสียงลำใย-มีครบทั้งสามเพลง) และซีดีที่แถมมากับคอนเสิร์ต Friendship Forever

เพลงแนะนำ

นอกเหนือจากเดโม่ทั้งสามที่ผมชอบแล้ว ก็มี “ตัวประกอบ” ที่ฟังแล้วให้อารมณ์เหมือนเพลงของบอย โกศิยพงศ์มากๆ (ซึ่งนั่นก็ไม่ได้แปลกอะไร เพราะคุณฮาร์ทเล่าว่าเป็นหนึ่งในเพลงที่ทำเสนอคุณบอยด้วย) “ฝัน” ที่เป็นเพลงป๊อปช้าๆประกอบดนตรีล่องลอยและเป็นเพลงแนวแอบรักสาวตามแบบฉบับที่ทั้งคู่ทำได้ดี

นอกจากนี้ก็มีเพลง “ลืม” “ไม่ลืม” และ “Susan Joan” ที่ถูกนำมามิกซ์เสียงใหม่จาก 24 track master จากในยุคนั้น (ถือเป็นครั้งที่สองที่มันถูกมามิกซ์ใหม่หลังจากอัลบั้มได้ถูกวางแผงแล้วเมื่อปี 2528 ครั้งแรกคือตอนปี 2534 ซึ่งคุณๆคงได้ฟังจากอัลบั้มที่ออกกับคีตา ร่องเสียงลำใยและ Spicydisc แล้ว) โดยรวมผมชอบ Mix ปี 2534 มากกว่าแต่โดยรวมแล้วมิกซ์นี้ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ดี

แต่ที่สุดของที่สุดก็คือเพลง “แก้วตา” ครับ มันคือเพลงของพวกเขาที่ผมชอบที่สุดและน่าจะได้รับความนิยมมากกว่านี้

คุณภาพเสียง

คุณภาพเสียงของแต่ละเพลงในอัลบั้มชุดนี้แตกต่างกันไปครับ มีตั้งแต่เสียงใสราวกับอัดมาเมื่อวานนี้ไปจนถึงเสียงที่ค่อนข้างอู้อี้ โดยเฉพาะซีรีส์เพลงที่เล่นออกอากาศในวิทยุนี่แหละ ผมไม่แน่ใจว่ามาจากช่วงเวลาไหนบ้าง (เดาว่าประมาณช่วงโปรโมตอัลบั้มด้วยใจรักจริงปี 2529 จนถึง 2538 ซึ่งเป็นช่วงโปรโมตคอนเสิร์ต Green Concert#01) แต่ทั้งหมดนี้ถูกอัดลงบนเทปคาสเซตต์ สุ้มเสียงอาจไม่ดีเท่าไหร่แต่มันได้บรรยากาศของพวกเขาในอดีตได้ดีมากๆ เนื่องจากในยุคไนท์สปอตพวกเขาจะโปรโมตงานเพลงโดยการไปเล่นดนตรีสดๆในรายการวิทยุแบบนี้นั่นแล

สรุป

ผมมองว่าอัลบั้มนี้น่าจะเหมาะกับแฟนๆของพวกเขาที่โหยหาบรรยากาศแบบเบิร์ดกะฮาร์ทในอดีต เพราะมันมีทั้งเพลงที่ฟังแล้วทำให้นึกถึงคอนเสิร์ตในอดีตที่เคยดู เพลงที่ฟังแล้วนึกถึงตอนที่คุณๆแอบอัดเพลงของพวกเขาลงเทปคาสเซตต์ไว้ฟัง และเพลงที่ยังไม่มีใครเคยฟัง น่าจะทำให้พวกคุณหายคิดถึงพวกเขาไปได้เยอะ

แต่สำหรับแฟนๆหน้าใหม่ของพวกเขา อัลบั้มชุดนี้จะไม่ค่อยมีเพลงฮิตที่ทุกคนร้องได้ หากเลือกได้แนะนำให้ซื้ออัลบั้มรวมเพลงครบรอบ 20 ปีของ SpicyDisc หรืออััลบั้มรวมฮิตที่เคยออกสมัยร่องเสียงลำใยจะดีกว่า

สำหรับผม…ผมอยู่ในข่ายแรกครับ

————————————————————-

หมายเหตุ

* น่าสังเกตว่าเดโม่ (ย้ำว่าเดโม่) เพลง “ลืม” ฉบับที่อยู่ในอัลบั้มจากกันมานานนั้นจะแตกต่างกับทุกอัลบั้มที่กล่าวมา คือเสียงคุณฮาร์ทจะถูก reverb และการออกเสียงในบางคำจะต่างกัน ไม่แน่ใจว่าอันนั้นคือ Outtake หรือเปล่า?

* มีบางเพลงที่คุณฮาร์ทบอกว่าต้องไปขอซีดีจากเพื่อนฝูงมาก๊อบอีกที ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะมาสเตอร์หายหรือไม่ได้อยู่กับพวกเขาหรือไม่? นอกจากนี้ได้ยินมาว่าคุณฮาร์ทแกออกตามหาซีดีแสดงสด Green Concert เพื่อเตรียมนำมาขายใหม่ คงเป็นเรื่องน่าเสียดายหากตัวมาสเตอร์จริงๆของอัลบั้มนี้ (หรืออัลบั้มใดๆก็ตามของพวกเขาโดยเฉพาะชุดด้วใจรักจริงและที่รัก) หายสาบสูญเพราะถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้รีมาสเตอร์จากตัวต้นฉบับไปเลย

* จำได้ว่าคราวที่แล้วผมพูดเรื่องมิวสิควีดีโอของวงที่หาดูยากและควรมีการรวบรวมไว้ เหมือนสวรรค์โปรด…คุณฮาร์ทแกมีเทป Betacam ที่รวมเอ็มวีเหล่านี้ครับ! มีเอ็มวีทั้งสิ้น 8 ตัวคือ

1) รอรัก

2) ด้วยใจรักจริง

3) ไม่ลืม

4) Goodbye Song

5) คืนนั้น

6) ลืม

7) อาลัยเธอ

8) จากกันมานาน

หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณฮาร์ทจะโพสต์เอ็มวีเหล่านี้ลง YouTube อยากดูเอ็มวีรอรักและคืนนั้นมาก

* รายละเอียดการสั่งซื้ออัลบั้มครับ

(ภาพจากเฟสบุ๊ค Suthipongse Heart Thatphithakkul)

…ว่าด้วยเรื่องของ”เบิร์ดกะฮาร์ท” จากมุมมองของผู้ที่เกิดไม่ทันความสำเร็จของพวกเขา

(พบของแถมได้ท้ายบทความ!)

หนึ่งในแนวเพลงที่ผมฟังมาตั้งแต่วัยเด็กคือเพลงไทยจากทศวรรษที่ 80’s-90’s ถึงแม้ว่าปัจจุบันนี้ผมจะยังไม่ถึงวัยเบญจเพสดีแต่การที่ผมใช้เวลาในวัยเด็กนั่งฟังเพลงเก่าๆเหล่านี้ผ่านเทปคาสเซตต์ก็ทำให้ผมรู้สึกว่ามันเป็นช่วงหนึ่งของชีวิตวัยเยาว์ไปโดยปริยาย แม้ผมจะไม่ได้รอดูพวกเขาทางโลกดนตรีหรือซื้อวัยหวานฉบับที่มีบทสัมภาษณ์ของพวกเขาแบบที่คน”วัยเยาว์”ยุคนั้นทำกัน

แน่ละ หนึ่งในชื่อศิลปินที่ผมโตมาด้วยคือ”เบิร์ดกะฮาร์ท”

ผมได้ยินเพลงของพวกเขาครั้งแรกผ่านโฆษณาร้านสะดวกซื้อชื่อดังแห่งหนึ่งเมื่อราวๆปี 2540-2541 ตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่าคู่หูดูโอ้คู่นี้เป็นใคร แต่รู้สึกแค่ว่าเพลงเพราะดี โฆษณาก็ภาพสวย หลังจากนั้นผมก็เริ่มได้ยินชื่อของพวกเขาตามรายการวิทยุในสมัยนั้นที่เปิดเพลงเก่า…ซึ่งนั่นไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นรวมถึงทำให้ผมสับสนว่า “เบิร์ดกะฮาร์ท” ต่างจาก “เบิร์ด-ธงไชย” ตรงไหน? จนกระทั่งวันหนึ่งที่ผมไปค้นลังเทปเจออัลบั้ม “ห่างไกล” อันลือลั่นของพวกเขา ผมยังจำความรู้สึกนั้นได้ดีจนถึงทุกวันนี้…ตอนนั้นผมคิดว่าเพลงเพราะดี แต่ทำไมมันหม่นขนาดนี้ (รายละเอียดโปรดอ่านได้ในย่อหน้าถัดๆไป) แต่จุดที่ทำให้ผมชอบพวกเขาแบบจริงๆจังๆก็คือการฟังอัลบั้ม “ด้วยใจรักจริง” และ “จากกันมานาน” ของพวกเขานี่แหละ โดยเฉพาะ “ด้วยใจรักจริง” ที่ผมยกให้เป็นหนึ่งในอัลบั้มเพลงไทยสุดโปรดตลอดกาลของผมไปแล้ว

“(พวก)เขามีดีที่ไหนเธอ ใยจึงละเมอเพ้อถึงอยู่ร่ำไป”

หากมองย้อนกลับไปในบริบทของช่วงปี 2528-2529 ผมสันนิษฐานว่าสาเหตุที่ทำให้พวกเขาได้รับความนิยมเป็นอย่างมากน่าจะมาจากปัจจัยต่างๆดังนี้

1.ภาพลักษณ์การนำเสนอที่ไม่เหมือนใคร

ในช่วงเวลานั้น “เบิร์ดกะฮาร์ท” ฉีกไปจากคู่แข่งในตลาดหลายๆวงที่ส่วนใหญ่มักเป็นศิลปินเดี่ยวหรือกลุ่ม 7-8 คนไปเลย คือถามว่าในยุคนั้นมีศิลปินคู่ไหม? ผมคุ้นๆนะว่า “เดอะ พีเพิ่ล” ของค่ายนิธิทัศน์ก็น่าจะอยู่ในข่ายนี้เช่นกัน แต่ในตลาดโดยรวมแล้วยังถือว่าใหม่พอสมควร และเมื่อผนวกกับปัจจัยในข้อต่อไปนี้ก็ทำให้พวกเขาต่างจากคู่แข่งโดยสิ้นเชิง

2.โปรไฟล์ศิลปินที่ดูดี

ครับ การที่คุณเบิร์ดและคุณฮาร์ทเป็นนักเรียนนอกและมีอายุน้อยส่งผลให้ภาพลักษณ์ของทั้งคู่ดูดีมาก สาวๆในยุคนั้นพากันกรี้ดแน่นอนจนผมยังต้องอิจฉา

3.เนื้อเพลงที่มีความโดดเด่นสูง

“ขวัญตา” “ฤทัย” “เพ้อ” ฯลฯ ทั้งหมดนี้คือกลุ่มคำที่ฟังดูโคตรเชยถ้าคุณเอาไปพูดกับสาวที่คุณกำลังหมายปอง แต่ถ้าคุณร้องเพลงของเบิร์ดกะฮาร์ทที่โดยส่วนมากมักประกอบกลุ่มคำเหล่านี้ลงไปด้วยให้เธอฟังแล้ว…โอกาสความสำเร็จในการจีบหญิงของคุณอาจเพิ่มสูงขึ้นด้วย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเพลงของพวกเขาจะมีการผสมระหว่างคำศัพท์ที่ให้ความรู้สึกย้อนยุค (ดังได้กล่าวมาแล้ว) กับคำที่ฟังดูตรงไปตรงมาแบบเพลงรักสมัยใหม่ ทำให้พวกเราเสพติดมันได้อย่างไม่ยากเย็น นอกจากนี้แล้วในยุคนั้นเพลงของ “เบิร์ดกะฮาร์ท” มีการนำเสนอด้วยการเล่าเรื่องที่แปลก น่าสนใจ คือไม่ได้ถึงขั้นจบหักมุมหรือจ้าง Quentin Tarantino มาแต่งเพลงแต่มีการเล่าเรื่องด้วยมุมมองที่ต่างไปจากเพลงในยุคเดียวกัน ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือเพลงฮิตอย่าง “ลืม” ที่ไม่ใช่เพลงอกหักแบบทั่วไป แต่เป็นเพลงที่เล่าของสภาวะของชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังจะถูกคนรักตีจากไป เขาจึงใช้โอกาสนี้ถามเธอตรงๆไปเลยว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนใจไปหาเขา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเพลงนี้ถึงได้สร้างกระแสให้กับวัยรุ่นในยุคนั้นได้ตั้งแต่พวกเขายังไม่เซ็นสัญญากับไนท์สปอตด้วยซ้ำ*

หรือเพลงอย่าง “ฉันเอง” ที่นอกจากจะเล่นแบบ Jazz แล้วยังเป็นเพลงจีบหญิงที่โดดเด่นมาก จู่ๆก็ขึ้นท่อนแรกมาเลยว่า “ฉันอยู่นี่ไง ใช่ใครฉันเอง”…ถึงตอนนี้สาวเจ้าอาจมองหน้าฝ่ายชายและพึมพำเบาๆว่า “ใครวะ” แต่ถ้าลองฟังเนื้อหาทั้งเพลงไปเรื่อยๆเราก็จะทราบว่าเนื้อเพลงเล่าถึงผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบสตรีคนนี้เป็นอย่างมาก อุปมาอุปมัยฉันและเธอให้เป็นสิ่งของต่างๆที่ต้องอยู่ด้วยกันเสมอ ฟังแล้วนึกภาพตามได้ไม่ยาก

4.คอนเสิร์ตสนุก

ผมไม่แน่ใจว่าคอนเสิร์ตของพวกเขาในอดีตเป็นอย่างไร (เดี๋ยวผมจะจี้จุดตรงนี้อีกที) แต่คอนเสิร์ตของพวกเขาในยุคหลังๆมานี้ผมรู้สึกว่าทั้งคู่ทำให้การแสดงของพวกเขาเป็นมากกว่า “คอนเสิร์ต” คือมีมุขตลกที่ทำให้คนดูรู้สึกสนุกได้ตลอดเวลา ซึ่งนอกเหนือจาก “เฉลียง” แล้วก็มีเบิร์ดกะฮาร์ทนี่แหละที่ขึ้นชื่อด้านนี้

โดยส่วนตัวผมแล้วผมถือว่าเหตุผลข้อสามนี่แหละที่ทำให้ผมชอบพวกเขา เพลงส่วนใหญ่ของเบิร์ดกะฮาร์ทจะไม่ใช่เพลงที่มีเนื้อหาสอนใจหรือท่วงทำนองดุดัน คือมีทั้งเพลงช้าและเร็วสลับไปแต่เนื้อหาส่วนใหญ่จะออกแนวพาฝัน ฟังสบาย เวลาที่ผมเครียดๆมาแล้วไม่รู้จะฟังอะไรก็ได้เพลงของพวกเขานี่แหละที่มาผ่อนคลายบรรยากาศได้พอสมควร นอกจากนี้ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าผมจะได้มีโอกาสใช้เพลงของพวกเขาในการขับกล่อมหญิงสาวที่ผมแอบชอบ (ซึ่ง ณ ตอนนี้ผมกำลังรออยู่ว่าเธอคือใคร? หากท่านผู้อ่านสนใจสามารถทิ้งประวัติได้ในช่อง comment)

—

“แต่ในวันนี้เธอกลับมีคำถาม ขอทราบในใจความนี้อย่างรักมั่น”

ถึงแม้ผมจะได้เกริ่นไปในย่อหน้าก่อนๆว่าผมไม่ประทับใจอัลบั้มชุดแรกเลย ณ ตอนนั้นและตอนนี้ผมเริ่มชอบความงามในความหม่นของมัน แต่เมื่อไม่กี่ปีมานี้ผมพบคำตอบแล้วว่าทำไมตัวผมเองในวัยเด็กถึงไม่ประทับใจงานชุดนี้นัก

หลายคนอาจยังไม่ทราบว่าอัลบั้ม “ห่างไกล” ที่วางขายในยุคนั้น (และเวอร์ชั่นซีดีของ ONPA/Solar House) กับ “ห่างไกล” ที่ค่ายคีตารวมถึงค่ายร่องเสียงลำใยของพวกเขาเอามาขาย (และเวอร์ชั่นในอัลบั้มรวมฮิต 20 ปีที่ Spicydisc จำหน่าย) มีความแตกต่างกันในเรื่องของเนื้อเสียงเครื่องดนตรี เท่าที่ทราบคือ “ห่างไกล” ฉบับดั้งเดิมจะใช้มิกซ์ด้วยระบบ 16 track ขณะที่ฉบับใหม่จะมิกซ์ด้วยระบบ 24 track ทำให้เสียงที่ได้มีมิติและน่าฟังกว่ามากแม้จะมาจากวัตถุดิบเดียวกันนั่นคือเสียงร้องและดนตรีที่พวกเขาอัดไว้เมื่อปี 2528

แล้วทำไมผมถึงชอบอัลบั้มชุด “ด้วยใจรักจริง” ทั้งๆที่มันดังน้อยกว่า “ห่างไกล”? โดยส่วนตัวผมชอบการเรียบเรียงของดนตรีที่ฟังดูมีชีวิตชีวากว่า ขณะที่ตัวเนื้อหาเริ่มหลากหลายขึ้น มีทั้งเพลงจีบสาว เพลงแนวหวานสวีต เพลงแอบปลื้มนางแบบ หรือแม้แต่เพลงอำลาสาวที่กำลังจะไปอยู่กับคนรักใหม่ มันฟังดูหลากหลายและแปลกใหม่ดี

—

“ไม่อาจบอกกลัวเก้อเสียใจ”

ในระยะ 1-2 เดือนมานี้ผมเห็นพวกเขาปรากฏตัวตามสื่อบ่อยมากขึ้นเพื่อโปรโมตคอนเสิร์ตล่าสุดที่กำลังจะมีขึ้นในอีกไม่ช้า ซึ่งถึงแม้ผมจะไปดูไม่ได้เนื่องด้วยธุระสำคัญแต่ทุกครั้งที่ผมเห็นพวกเขาออกทีวีโดยเฉพาะในรายการแนวสารคดี ชีวประวัติ หรือรายการดนตรีต่างๆผมรู้สึกคาใจอยู่เรื่องหนึ่ง ทั้งๆที่หลายคนอาจมองข้ามไป

ตลอดการสัมภาษณ์พวกเขาในรายการเหล่านี้ เราจะได้พบกับภาพนิ่งในอดีตของทั้งคู่ โดยส่วนใหญ่จะมาจากเฟซบุ๊คของพวกเขาหรือ booklet อัลบั้มรวมฮิต 20 ปีที่ Spicydisc จำหน่าย แต่น่าแปลกใจที่ไม่มีภาพฟุตเทจในอดีตของเบิร์ดกะฮาร์ทเลยไม่ว่าจะเป็นภาพมิวสิควีดีโอ ภาพคอนเสิร์ตหรือภาพที่พวกเขาไปออกรายการทีวีต่างๆ ซึ่งกับเมืองไทยมันคงเป็นเรื่องปกติ แต่หลายครั้งที่ผมได้ดูสารคดีเกี่ยวกับดนตรีและวัฒนธรรมในอดีตของช่อง VH1 หรือ E! และจะมีภาพฟุตเทจมิวสิควีดีโอ คอนเสิร์ต หรือไม่ก็ภาพโฆษณาและภาพขณะโปรโมตอัลบั้มตามสื่อต่างๆให้ได้ดู ซึ่งกับหลายๆคนอาจมองว่าไม่สำคัญเท่าไหร่ แต่ผมมองว่ามันทำให้เราเห็นความนิยมในตัวของศิลปิน ณ ช่วงนั้นรวมถึงสะท้อนว่าบ้านนั้นเมืองนั้นมีการเก็บวัสดุทางวัฒนธรรมในอดีตได้ดีมากน้อยแค่ไหน ซึ่งในเคสของเบิร์ดกะฮาร์ทถือว่าค่อนข้างโชคร้ายเพราะค่ายเพลงไนท์สปอตที่พวกเขาเคยอยู่นั้นทุกวันนี้ไม่มีเหลือแล้ว เทปมาสเตอร์ของศิลปินในค่ายหากไม่ถูกถ่ายโอนไปยัง ONPA ตัวศิลปินก็จะมาไถ่คืนเอง ขณะที่แผ่นเสียงเพลงฝรั่งที่เปิดในคลื่นนั้นหากไม่ถูกทิ้งก็จะมีทีมงานรุ่นสุดท้ายของบริษัทมาเก็บไป** แต่ตัวมิวสิควีดีโอ รายการทีวีต่างๆของค่ายล่ะ? อยู่กับใคร?

ผมจำได้ว่าผมเคยเห็นเอ็มวีเพลง “อาลัยเธอ” ของพวกเขาในช่องมะจังขณะที่ไปเยี่ยมบ้านเพื่อน ตัวเอ็มวีจะเป็นภาพคุณเบิร์ดที่ถูกซ้อนภาพให้คล้ายคนตัวจิ๋วกำลังนั่งเล่นกีต้าร์บนโต๊ะของอดีตคู่รักที่เต็มไปด้วยรูปและของแทนความทรงจำเมื่อครั้งยังหวานชื่น ผมไม่แน่ใจว่านั่นคือเอ็มวีที่ไนท์สปอตทำให้ในยุคนั้นหรือเปล่า? ผมไม่รู้ว่าไนท์สปอตและคีตาทำเอ็มวีเพลงไหนให้พวกเขาอีก? แต่ผมคิดว่ามันคงน่าสนใจดีหากเราได้เห็นภาพในอดีตของพวกเขารวมถึงการโปรโมตศิลปินของทางค่ายในยุคนั้น เพราะอย่าลืมว่าไนท์สปอตนี่แหละที่ทำมิวสิควีดีโอตัวแรกของไทยอย่างเป็นทางการ (“ไปทะเล” โดยปานศักดิ์ รังสิพราหมณกุล)*** หากไม่นับเอ็มวีที่รายการเพลงต่างๆทำให้ศิลปินเนื่องจากนี่คือครั้งแรกๆที่ค่ายเพลงสั่งทำเอ็มวีเอง แถมทำออกมาได้ดีอีกด้วย

—

ท้ายสุด ที่ผมเขียนมาทั้งหมดนี้อาจมีข้อผิดพลาดบ้างในบางจุด ซึ่งที่ผมกล่าวมาทั้งหมดนี้ไม่ใช่จะมาหาข้ออ้างให้กับตัวเอง (ทำนองว่าอายุยังน้อยแล้วยังเสื_กมาเขียนเรื่องย้อนยุคอีกเหรอ) แต่ผมคิดว่าทั้งหมดนี้คือข้อคิดเห็นของผมที่มีต่อศิลปินคู่ดูโอ้คู่แรกๆของไทยที่กำลังจะมีคอนเสิร์ตในอีกไม่กี่อึดใจนี้ ซึ่งแม้ผมจะไปดูไม่ได้แต่ผมก็หวังว่าบทความนี้น่าจะทำให้หลายๆคนรวมถึงคนรุ่นราวคราวเดียวกับผมน่าจะพอเห็นภาพว่าทำไม “เบิร์ดกะฮาร์ท” ถึงมีความแตกต่างจากศิลปินรายอื่นๆในยุคนั้นได้บ้างไม่มากก็น้อย

ลองเอาเพลงของพวกเขาไปร้องหรือเปิดให้ผู้หญิงที่คุณรักฟังสิครับ เธออาจรักคุณมากกว่าเดิมก็ได้

—

หมายเหตุ

* เพลง “ลืม” “อาลัยเธอ” และ “Susan Jones” ของพวกเขาในแบบ Demo Version ถูกส่งเป็นเทป 1/4″ Reel ไปเปิดในรายการ “โลกสวยด้วยเพลง” ของคุณวินิจ เลิศรัตนชัยทางคลื่น Nice & Easy 100.5 แม้พวกเขาจะยังไม่ออกสื่อและเซ็นสัญญากับค่ายใดแต่รูปแบบเพลงที่โดดเด่นและความนิยมที่เกินคาดหมายก็ทำให้พวกเขาได้ออกอัลบั้มกับไนท์สปอตในที่สุด

** ดีเจซอนนี่แห่งรายการ Sonny & Nor ทาง Cat Radio เคยเล่าเรื่องนี้เอาไว้ในรายการครับ ผมโคตรอิจฉาแกจริงๆเพราะอย่างน้อยแกก็รักษาแผ่นที่อาจถูกทางบริษัทนำไปทิ้งหรือทำลายได้

*** นอกเรื่อง: เท่าที่ทราบ มิวสิควีดีโอตัวดังกล่าวเป็นผลงานความคิดสร้างสรรค์ของคุณต่อ สันติสิริ ครีเอทีฟโฆษณาชื่อดังในยุคนั้นและกำกับโดยคุณ Michael Warr ถ้าจำไม่ผิดแกคือคนที่กำกับโฆษณาเบียร์สิงห์อันลือลั่นในช่วงต้นทศวรรษที่ 80’s ด้วย

————

ของแถม: Wallpaper iPhone ลายเบิร์ดกะฮาร์ท