วิจารณ์ “น้ำตากามเทพ”

อย่างที่หลายๆคนรู้…”น้ำตากามเทพ”เป็นซีรีส์เสียดสีล้อเลียนวงการละครไทย

ถึงแม้ว่านักแสดงและทีมงานบางส่วนจะเคยให้สัมภาษณ์ว่าซีรีส์ชุดนี้เป็นซีรีส์ที่ต้องการ tribute ถึงวงการละครไทยไปในตัว แต่ผมมองว่าเราสามารถจัดหมวดหมู่ภาพยนตร์ล้อเลียนได้สองแบบ คือ…

1) หนังล้อเลียนที่ให้ความเคารพภาพยนตร์ต้นฉบับ ดูแล้วทำให้เราอยากไปดูหนังต้นฉบับนั้นอีกครั้งรวมถึงมันยังคงความสนุกต่อผู้ชมในหมู่มากได้ ไม่ว่าจะเคยดูภาพยนตร์ต้นฉบับหรือไม่ก็ตาม หนังในข่ายนี้เช่น Spaceballs, Top Secret! (คนละอันกับของ GTH นะ), Silent Movie,Return of Killing Tomatoes,Airplane! เป็นต้น

2) หนังล้อเลียนที่ไม่มีิอะไรเลยนอกจากถมๆมุขตลกให้มันเต็ม ใส่อะไรก็ได้ที่กำลังฮิต ณ ตอนนั้นแล้วทำให้มันตลกทั้งๆที่ไม่ต้องใส่ก็ได้ ดูจบแล้วจำอะไรแทบไม่ได้เลยจริงๆ หนังในข่ายนี้เช่น Disaster Movie และหนังหลายๆเรื่องของ Seltzer & Friedberg

เคราะห์ดีที่น้ำตากามเทพอยู่ในข่ายแรก…จะว่าไปประเทศไทยเราต้องการละครแบบนี้มานานนมแล้ว พูดก็พูดเหอะ กี่ครั้งในชีวิตแล้วที่คุณต้องเห็นละครแนวเกลียดชิ่งปิ๊งรัก/ละครที่นางเอกต้องปลอมเป็นชาย และละครแนวตบจูบ? ทั้งหมดนี้ถูกผลิตซ้ำออกมาแล้วไม่รู้กี่เรื่องต่อกี่เรื่อง คนดูทั่วประเทศแทบจะเดาตอนจบได้แล้ว (ถึงเดาไม่ได้ก็มีคู่มือเฉลยละครออกมาวางขายทั่วประเทศรวมถึงมีหนังสือพิมพ์ลงเรื่องย่อทุกวัน น่าจะเป็นที่เดียวในโลกที่มีแบบนี้) แต่เราก็ดู พูดกันแบบตรงไปตรงมาเมื่อก่อนผมก็ไม่ชอบละครน้ำเน่า แต่พอดูไปหลายๆเรื่องก็รู้เลยว่าทำไม? พล็อตมันห่างไกลจากความจริงมากถึงมากที่สุด ถึงตัวละครมันไม่มีพัฒนาการใดๆเลยและหลายครั้งตัวละครก็จะแบนๆ มีมิติเดียว แต่เรามักจะมองว่านางเอกผู้น่าสงสารนั้นมีชะตากรรมใกล้เคียงกับในชีวิตเราและมองว่าเราต้องการชนะตัวอิจฉาและอุปสรรคขวากหนามต่างๆในเรื่องให้ได้ ไม่ต่างกับในชีวิตจริง คือโอเค อันที่จริงผมสามารถพรรณาถึงข้อดีข้อด้อยของวงการละครน้ำเน่าไทยได้อีกโข แต่นี่มันคือบทความรีวิวน้ำตากามเทพ! เพราะฉะนั้นผมขอใช้พื้นที่นี้อย่างถูกต้องจะดีกว่า

เผื่อคุณยังไม่ทราบ น้ำตากามเทพเป็นซีรีส์ของ GTH ที่ผลิตร่วมกับหับโห้ฮิ้น บางกอก (ที่ดูแลในส่วนของการถ่ายทำ) โดยมีปูมหลังมาจากละครสั้นในหนังรถไฟฟ้ามาหานะเธอ ผมเองก็เกือบจะลืมๆละครเวอร์ชั่นแรกไปแล้วถ้าไม่ได้มาเห็นคลิปใน YouTube ซึ่งมันฮามาก ไม่ต่างจากครั้งแรกที่ผมดูเมื่อหลายปีก่อนเลย แต่ในที่สุดทาง GTH ก็ตัดสินใจนำละครสั้นตัวนี้มาทำเป็นซีรีส์แบบจริงๆจังๆ โดยเสียดสีวงการละครไทยในหลายๆเรื่อง ดังจะได้กล่าวต่อไป

ทำไมผมถึงตามดู?

ในตอนแรกผมเห็นตัวทีเซอร์โปรโมตละครก่อน (ถือเป็นเครื่องมือโปรโมตละครที่ดี โดยใช้หลัก Viral Marketing) ก็โอเค มันตลกดี แต่ไม่ได้ถึงขั้นที่ว่าอยากดูแบบทันทีทันใด และหลังจากที่ละครออกอากาศไป 1 ตอนผมพบว่ากระแสมันสุดโต่งมากทั้งสองฝ่ายคือชอบก็ชอบไปเลย ไม่ชอบก็ไม่ชอบเลย ผมจึงตัดสินใจรอดูตอนที่ 2 ของละครในคืนวันเสาร์ที่ออกอากาศ…ผมค่อนข้างผิดหวังนะ คือรู้สึกว่ามุขตลกมันยัดเยียดไปหน่อย เดาว่าคงเป็นเพราะในตอนแรกๆคนดูยังไม่รู้พื้นฐานตัวละครมากนัก เลยเอาเรื่องเหล่านี้มาใช้เป็นมุขไม่ได้มากเท่าไหร่

ผมคงจะเลิกดูไปแล้ว ถ้าไม่กี่วันจากนั้นช่อง 7 เอา ATM เออรัก เออเร่อมาฉาย ซึ่งถึงแม้ผมจะเคยดูมาแล้ว แต่รอบนี้ผมถูกจู่โจมโดยไม่เจตนาจาก…

ใช่ครับ ผมโดนอีงูพิษของทุกท่านเล่นงานเข้าให้ นอกจากจะส่งผลให้เธอเป็นดาราที่ผมปลื้มในช่วงนี้ เธอทำให้ผมกลับมาตามดูตอนที่ 3 ต่อ ซึ่งนั่นถือเป็นจุดเปลี่ยนทั้งตัวซีรีส์ที่เริ่มปรับมุขให้ดีขึ้นรวมถึงผมเองก็มีทัศนคติที่ดีขึ้นกับซีรีส์ เผลออีกทีก็ดูจนจะจบซีรีส์แล้ว

รู้หรือยังครับว่าทำไมเวลาผมเขียนรีวิวในทวิตผมถึงต้องเรียกไพโรจน์ว่า “ไพโรจน์ผู้น่ารัก” เสมอๆ?

โครงเรื่อง

ตัวละครจะเป็นการผสมผสานละคร 3 แบบเข้าไว้ด้วยกัน โดยตัวละครทั้งหมดในเรื่องจะมีความสัมพันธ์ในทางใดทางหนึ่ง ไม่ได้แบ่งเป็นสามเรื่องย่อยแต่อย่างใด สามารถแบ่งได้หยาบๆดังนี้

– คู่มาตรฐาน

อารยา เด็กกำพร้าที่ถูกหญิงย่าแห่งตระกูลอัมราภรณ์เก็บมาเลี้ยงและถูกชาวี ทายาทของตระกูลกลั่นแกล้งตั้งแต่เด็ก พอเวลาผ่านไปทั้งคู่มาเจอกันอีกครั้งและถูกหญิงย่าบังคับให้แต่งงานด้วยกัน อุปสรรคของความรักนอกเหนือจากตัวชาวีที่จงเกลียดจงชังอารยามาแต่ไหนแต่ไรแล้วก็คือหญิงแม่ มารดาของชาวีที่ดูถูกอารยามาตั้งแต่บรรพกาลรวมถึงดีดี้ แฟนของชาวีสมัยเรียนเมืองนอกที่คอยวางแผนเล่นงานอารยาเรื่อยๆ…แต่ละครไทยก็งี้แหละครับ สุดท้ายก็เกลียดชิ่งปิ้งรักตามสูตร

– คู่ทัดดาวบุษยา

ไพลิน หญิงสาวผู้ทราบว่าตนคือทายาทที่แท้จริงของตระกูลอัมราภรณ์ได้ปลอมเป็นผู้ชายชื่อไพโรจน์มาสมัครเป็นคนสวนในบ้านเพื่อค้นหาความจริง เธอทำงานไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอได้พบกับหมอแมะ หมอประจำตระกูลอัมราภรณ์ที่กำลังโศกเศร้าได้ที่หลังรู้ว่าผู้หญิงที่เขาแอบชอบอย่างอารยาต้องแต่งงานกับเพื่อนของเขาอย่างชาวี หมอแมะตกหลุมรักไพโรจน์ตั้งแต่แรกทั้งๆที่เขารู้เต็มอกว่าไพโรจน์เป็น “ผู้ชาย”…แต่ละครไทยก็งี้แหละครับ ไม่มีอะไรขัดขวางความรักของหมอแมะได้อยู่แล้ว

– คู่จำเลยรัก

ชลลี่ น้องสาวของชาวีถูกลักพาตัวไปอยู่บนเกาะของพิศาล ชายหนุ่มผู้เต็มไปด้วยความเคียดแค้นหลังจากที่ดีดี้ไปหลอกไถเงินพ่อเขาจากการทำธุรกิจ เดี๋ยวนะ…เมื่อกี้ผมพูดว่าดีดี้ใช่ไหม? นั่นหมายความว่าพิศาลจับมาผิดคนครับ แต่ละครไทยก็งี้แหละ ตบกันไปตบกันมาสุดท้ายก็รักกัน

วิจารณ์ตัวละคร

– ชาวี

คุณชายขี้โมโหผู้รักการใส่สูททุกที่ทุกเวลา เขาเป็นตัวแทนของพระเอกละครไทยได้ดีเนื่องจากว่าถึงแม้จะไม่ค่อยมีพัฒนาการในตลอดสิบกว่าตอนเลย แต่เขามีทุกอย่างที่พระเอกละครไทยพึงมี ทั้งมาดขรึม อารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นลงง่าย วาจาเชือดเฉือน รวมไปถึงพฤติกรรมสไตล์เอะอะจับปล้ำ คือเอาจริงๆพฤติกรรมแกไมไ่ด้โดดเด่นหวือหวาหรือมีหลายมิติหรอกครับ มันก็คงคล้ายๆละครไทยทั่วไปนั่นแล

– อารยา

นี่คือตัวละครที่มีพัฒนาการที่เห็นได้ค่อนข้างชัด เข้าใจว่าต้องการล้อเลียนนางเอกทั้งแบบโบราณและแบบสมัยใหม่ไปด้วย โดยในสองตอนแรกอารยาคือนางเอกที่เรียบร้อยดุจผ้าพับไว้ เธอขี้แย ร้องไห้ โดนจิกหัวกลั่นแกล้งตลอด แต่หลังจากที่เธอเปลี่ยนโฉมเป็นสาวมั่นแล้ว เธอสู้คนมากขึ้น เถียงคำไม่ตกฟากกับพระเอกมากขึ้นและกล้าต่อกรกับกองทัพตัวร้าย (ถึงแม้จะมีแอบร้องไห้บ้างแต่ไมไ่ด้ถี่เหมือนตอนแรกๆแล้ว) ซึ่งอย่างหลังนี่เองที่สะท้อนค่านิยมของนางเอกสมัยใหม่ที่สู้คนมากขึ้น ไม่ใช่ร้องไห้ทุกตอนราวกับดอกโศกหรือพจมาน

ผมไม่แน่ใจนะว่าปัจจัยที่ทำให้เธอเปลี่ยนพฤติกรรม? แต่เดาว่าการมานั่งดูนางเอกนั่งร้องไห้ทั้ง 10 กว่าตอนคงทรมานตายโหงทั้งผู้แสดงอย่างคุณแพตตี้และตัวผู้ชมเอง ก็เลยต้องปรับพฤติกรรมกันหน่อย อีกอย่างคืออารยาคงโดนกดดันแต่เด็กแล้ว คงถึงเวลาระบายกันบ้าง

– ไพลิน (ไพโรจน์)

เป็นตัวละครที่มีความทะเยอทะยานแบบสมเหตุสมผลที่สุด หากท่านไม่นับดีดี้ที่วันๆกะจะจับชาวีลูกเดียว เพราะในตอนแรกละครนำเสนอไพลินว่าเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร เธอเป็นหญิงต่างจังหวัดที่อยู่กับแม่ในเรือกสวนไร่นา โดยก่อนที่แม่เธอจะตายเธอเปิดเผยความลับว่าเธอไม่ใช่แม่แท้ๆของไพลินและได้บอกให้ไพลินมาหาความจริงที่บ้านของตระกูลอัมราภรณ์ ซึ่งในตอนแรกเธอถูกอารยาจับได้และได้กลายเป็นเพื่อนสนิทกันเพื่อขอความช่วยเหลือในการสืบคดี ต่อมาหมอแมะตกหลุมรักเธออีก แต่เธอไม่สนครับ เธอยังเดินหน้าหาความจริงต่อไปแม้ลึกๆจะแอบหวั่นไหว

ในเวลาต่อมาหลังจากรู้ความจริงแล้ว มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เธอเหี้ยมพอที่จะตัดมิตรกับอารยาและปฏิเสธรักต่อหน้าหมอแมะครับ เธอตัดสินใจที่จะเปิดโปงความลับทั้งหมดด้วยตัวเองไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเพราะเธอต้องการประกาศตนว่าเธอคือทายาทที่แท้จริง ไม่ว่าจะเป็นเพราะเธอต้องการทวงคืนความยุติธรรมหรือหวังหุบสมบัติโดยลึกๆก็ตาม

เนื่องจากว่าน้ำตากามเทพเป็นละครไทย หากตอนจบไม่ได้หักมุมแบบดุเดือดเลือดพล่านแบบที่เราเห็นกัน ในที่สุดเธอจะมีชีวิตในตอนจบที่มีความสุข แต่ถ้านี่คือซีรีส์ฝรั่ง คุณสามารถหักมุมได้อีกแบบว่าไพลินคือตัวร้ายผู้ทะเยอทะยาน เธอกล้าทำลายเพื่อนและคนรักเพียงเพื่อต้องการที่จะหวังทรัพย์สมบัติภายในบ้าน (พูดง่ายๆคือเธอไม่เหลือเจตนาเรื่องความยุติธรรมอยู่แล้ว เธอมาด้วยความแค้นและความโลภล้วนๆ) โดยในตอนจบเธอได้ทรัพย์สมบัติทุกอย่างครับ แต่เธอไม่เหลือใครเลยในชีวิต ตอนจบเธอเป็นบ้าและกลายเป็นฆาตกรโรคจิตที่ทางการต้องการตัวมากที่สุดในเวลาต่อมา โดยเธอจะเลือกสังหารเหยื่อที่มีฐานะดีเป็นหลักเพราะคำว่า “ฐานะ” นี่เองที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในภวังค์ทุกข์แบบนี้…หรือจะจบแบบพล็อตหนัง Psycho ก็ได้ที่หลังจากนี้เธอจะมีปูมหลังคล้ายๆ Norman Bates สามารถอ่านแนวคิดดังกล่าวได้ท้ายบทความนี้ครับ

มุขที่เอามาล้อ

เนื่องจากว่ามันเป็นละครตลก น้ำตากามเทพจะอุดมไปด้วยทุกสิ่งที่อย่างที่ไม่สามารถอธิบายด้วยหลักเหตุและผลได้ ไล่มาตั้งแต่การล้อขนบละครไทยที่จู่ๆนางเอกก็รักพระเอกได้ทั้งๆที่โดนทรมานอย่างหนัก (เห็นได้ชัดในคู่จำเลยรัก) ไปจนถึงการที่ทีมงานแคสต์คุณปุ๊กกี้ให้มารับบทชลลี่ น้องสาวของชาวีทั้งๆที่เธออายุน้อยกว่าคุณกิ๊ก มยุริญผู้รับบทเป็นหญิงแม่เพียงแค่ 3 ปีเท่านั้น! อีกสิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตเกี่ยวกับละครคือเขาจะแต่งภาพออกมาให้สีตุ่นๆ ดูแล้วเหมือนหนังโฆษณาของโปรดักชั่นเฮ้าส์อย่าง Phenomena ที่ชอบทำโฆษณาจิกกัดค่านิยมหรืออะไรก็ตามในลักษณะ Thailand Only…ซึ่งมันก็สอดคล้องกับสิ่งที่น้ำตากามเทพนำเสนอด้วย

แต่เหนือสิ่งอื่นใด”น้ำตากามเทพ” ได้ล้อมุขต่างๆของละครไทยที่ออกมาให้เราเห็นแทบทุกปี ต่อไปนี้คือมุขเท่าที่ผมนึกออก

– ตัวร้ายจอมพล่าม

เป็นมุขที่คลาสสิคและน่ารำคาญมากในละครไทย เอาจริงๆไม่ใช่แค่ละครไทยหรอกครับ James Bond หลายภาคเลยที่ตัวร้ายมันควรจะยิงพี่บอนด์ทิ้งได้แล้ว แต่มันพล่ามอยู่นั่นแหละจนถึงแก่ความตายในที่สุด ส่วนในน้ำตากามเทพได้ล้อขนบนี้โดยให้ผู้ร้ายที่หวังจะขืนใจอารยากระทำการพล่ามแหลกแบบตัวโกงหนังไทย พล่ามจนกระทั่ง SD Card เต็มแล้วก็ยังไม่ปล้ำ พล่ามแม่มอยู่นั่นแหละ

– กระโดดบังตัวเพื่อให้ถูกยิง

เป็นมุขละครไทยที่ผมเกลียดที่สุดตลอดกาล (ตีคู่มากับประโยค “คุณจะดุด่าว่าดิฉันยังไงก็ได้ แต่ได้โปรดอย่าลามปามถึงคุณแม่ของดิฉันเลยนะคะ” ฟังประโยคนี้ที่ไรอยากชกหัวตัวเองแบบในหนัง Fight Club ทันที….น่าเสียดายที่น้ำตากามเทพไม่ใส่บทพูดนี้) มุขนี้จะอยู่ในตอนเกือบจบของละครเสมอๆ โดยพระเอกจะทำการเอาตัวบังนางเอกที่กำลังจะถูกผู้ใช้ยิง ที่ผมมองว่ามันงี่เง่าเพราะแทนที่พระเอกจะกระทำการแท็กตัวนางเอกแบบนักอเมริกันฟุตบอล คุณพี่แกเล่นยืนบังเลย ผมจะไม่มีปัญหาใดๆกับมุขนี้หากสองนาทีถัดมาพระเอกเฉลยตัวว่าเขามาจากดาวคริปตอนหรือเป็นสมาชิกทีม The Avengers แต่สิ่งที่เราๆท่านๆเห็นคือพี่พระเอกแกนอนชักดิ้นชักงออยู่ตรงนั้น

น้ำตากามเทพล้อมุขนี้ในตอน 11 แต่คนที่ออกมาบังกลับเป็นชลลี่ที่ยืนบังพิศาล

– มุขเข้าใจผิด

ผมเกลียดมุขนี้มากพอๆกับมุขข้างบนครับ มันจะต้องมีฉากที่พระเอกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกไปชอบชายอื่น โดยพระเอกจะเดินเข้ามาเห็นนางเอกกำลังพูดคุยอยู่กับชายอื่น ทำให้พระเอกเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจไม่ก็โมโห คิดว่านางเอกมีชู้ ซึ่งน้ำตากามเทพเป็นแบบหลังเนื่องจากพฤติกรรมขี้โมโหของชาวีอยู่แล้ว ทำให้มุขนี้สนุกขี้น

– กระท่อมกลางฝน

เป็นมุขที่เริ่มสูญพันธุ์ไปจากวงการละครบ้านเราแล้ว ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะพื้นที่กระท่อมถูกแทนที่ด้วยคอนโดมิเนียมและห้างสรรพสินค้าหรือไม่? แต่โดยพื้นเพแล้วมุขดังกล่าวคือพระ-นางกำลังเดินในป่า ในทุ่ง หรือที่ไหนก็ตามที่มันใกล้โพ้น จู่ๆฝนตกครับ พระ-นางก็ต้องวิ่งไปหลบฝนที่ไหนซักแห่ง โชคดีเหลือเกินที่มันมีกระท่อมตรงนั้น ทั้งคู่ก็เลยได้มีโอกาสทำความเข้าใจและโจ๊ะพรึมพรึมไปในตัว โดยในบางเวอร์ชั่นนางเอกจะรู้สึกผิดในเช้าวันถัดมา เธอนอนร้องไห้ด้วยความเสียใจขณะที่พระเอกของเราออกไปยืนดูดบุหรี่นอกกระท่อมด้วยความภูมิใจ

น้ำตากามเทพเอาขนบนี้มาใช้ในตอนที่ 9 ครับ ละครล้อได้ตลกดีพระกระท่อมที่ทั้งคู่ไปอยู่นั้นมีไฟฟ้าและเตียงที่มีการปูผ้าอย่างดี มันดูดีเกินกว่าจะเป็นกระท่อมร้าง

– ตบจูบ

เป็นมุขละครไทยที่กระแสสังคมเริ่มตั้งคำถามแล้วถึงความเหมาะสม แต่ในทางกลับกันเมื่อพูดถึงละครบ้านเรานี่คือมุขที่คนจำได้ดีที่สุดเกี่ยวกับวงการละครไทย 2 ใน 3 คู่ของน้ำตากามเทพมีการใช้มุขนี้อย่างหนักหน่วงโดยเฉพาะคู่ชาวี-อารยาที่ตัวชาวีประกาศเลยว่า “ฉันจะจูบเธอให้ปากระบม จนเธอไม่สามารถจูบใครได้อีก” ซึ่งกลายเป็นวรรคทองของซีรีส์เรื่องนี้ไปโดยปริยาย

– คู่กรรม

อันที่จริงไม่เชิงมุขหรอกครับ เพราะน้ำตากามเทพเขาเอาคู่กรรมทั้งเรื่องมาแซวเล่นๆโดยทดลองเล่าเรื่องคู่กรรมผ่านมุมมองของเพื่อนอังศุมาลินดูบ้าง เสียดายน่าจะล้อฉากสั่งเสียก่อนตายที่ทุกคนโจษจันกันว่ามันยาวนานเหลือเกิน (ทั้งๆที่ความจริงมันไม่ได้ยาวขนาดนั้น แม้แต่ในวอร์ชั่นที่พี่เบิร์ดเล่น…แต่มันดูน่ารำคาญในสายตาหลายๆคน และอีกอย่างที่ทุกคนลืมนึกคือมันจะมีบางคนบอกว่า “ทำไมไม่ใช้เวลาคร่ำครวญไปตามหมอ?” ตามท้องเรื่องถ้าจำไม่ผิดคือยาหมดเกลี้ยงแล้ว ยังไงโกโบริก็ตายครับ)

– พระเอกโชว์แมน (ดูดพิษงู)

อันนี้ผมถือว่าเป็นมุขอัศวินขี่มาขาวที่กู้สถานการณ์ให้น้ำตากามเทพ เพราะมันทำให้ผมรู้สึกว่าตัดสินใจถูกแล้วที่กลับมาดูซีรีส์เรื่องนี้ต่อในตอนที่ 3 โดยมุขดังกล่าวจะล้อการโชว์แมนของพระเอกในละครไทยที่บุกเข้าไปช่วยนางเอกแบบทันทีทันใด แต่ไมไ่ด้ช่วยอย่างถูกต้องนั่นเอง ส่งผลให้ชาวีปากระบมสมใจ

 

ทำไมผมถึงไม่ชอบตอนแรกๆของซีรีส์?

อย่างที่บอกไปแล้วว่ามุขตลกในตอนแรกๆมันดูยัดเยียดไปหน่อย โดยยัดเยียดในที่นี้คือเหมือนพยายามใส่มุขลงไปให้มันตลกทั้งๆที่สถานการณ์มันไม่ได้นำพาไปหรือตัวมุขมันไม่ตลกอยู่แล้ว เช่นหนังสือ GPRS ชีวิตที่หญิงย่าอ่าน (ล้อเข็มทิศชีวิตนั่นเอง) การที่อารยานั่งคุยกับรูปปั้นกามเทพในสวนและบอกได้อย่างถูกต้องว่าใครคือเทพผู้สร้างคิวปิด การที่หญิงแม่ด่าหญิงย่ายาวๆ หรือการที่ชาวีกับอารยาเถียงกันเรื่องการปิดซ่อมถนน ณ แยกวัดแขก ทั้งหมดนี้ทำให้ผมรู้สึกว่าละครมันดูล้นไปหน่อยและไม่น่าติดตาม

แต่ในตอนหลังๆ เริ่มมีการนำขนบในละครไทยมาล้อมากขึ้น รวมถึงเอาอุปนิสัยตัวละครมาล้อในระดับที่เหนือจริง อาทิหมอแมะที่เป็นโรคกลัวผู้หญิงรวมถึงหวาดระแวงถึงขั้นขีดสุดว่าตัวเองจะเป็นเกย์เพราะเขาแอบรักไพโรจน์ หรือพิศาลที่เวลาตบชลลี่แต่ละทีจะมีการรีเพลย์ภาพการตบถึง 2 ครั้งในมุมกล้องที่ต่างกัน ทั้งนี้เพื่อเป็นการสร้างอารมณ์ขันในละคร ซึ่งถือว่าทำได้ดีขึ้นเมื่อเทียบกับสองตอนแรก…ส่วนตอนจบผมถือว่าน่าประทับใจมาก ฉากที่ชอบที่สุดคือตอนที่เรื่องของไพลินมีการหักมุม เธอเดินผ่านบ้านหลายๆหลังอันใหญ่โตโอ่โถง แต่ทุกหลังก็มีพระเอก นางเอก ตัวอิจฉา หญิงย่า และผู้หญิงที่ปลอมเป็นชายเหมือนกันทุกหลัง เห็นแล้วนึกถึงซีรีส์ Twilight Zone ในยุค 50’s และ 80’s เลยที่ตอนจบมันจะหักมุมแรงๆ หลอนๆแบบนี้ นี่ถ้าหมู่บ้านแบบนี้มีจริงๆจะเป็นยังไงนะ? จะมีการดักทำร้ายนางเอกผิดบ้านหรือเปล่า?

——————————

ท้ายที่สุดมันก็คงเหมือนกับที่หญิงแม่กระทำไว้ในตอนแรกของละครกระมัง รู้ทั้งรู้ว่าละครน้ำเน่าบ้านเราจะจบยังไงก็ยังจะประพฤติตัวตามหลักนางอิจฉาอีก มันคงไม่ต่างกับผู้ชมอย่างเราๆที่อาจมือถือสากปากถือศีลก็ได้ บ่อยครั้งที่เราเผลอเชียร์ฝ่ายธรรมะในละครทั้งๆที่เราก็ทำตัวไม่ต่างกับสมาพันธ์ตัวโกงเลยแม้แต่น้อย

แต่โลกแห่งความเป็นจริงมันก็ไม่ได้มีแต่ขาวล้วน-ดำล้วนเหมือนในโลกละครหรอกครับ การกระทำบางอย่างมันไม่สามารถตัดสินได้ทันทีว่ามันถูกหรือผิด ทั้งนี้ย่อมต้องขึ้นอยู่กับสามัญสำนึกและขนความเชื่อของแต่ละคน…ในทางกลับกัน โอกาสที่บ้านเราจะหลีกหนีจะละครน้ำเน่าและทำละครที่มีพัฒนาการตัวละครรวมถึงพล็อตเรื่องที่น่าสนใจแบบ Miami Vice, Space: 1999, Hill Street Blues หรือ Twin Peaks นั้นยังมีอยู่ บางทีมันไม่ใช่แค่ว่า “ทำไมอุตสาหกรรมถึงยังต้องทำละครน้ำเน่าออกมาตลอด?” แต่มันขึ้นอยู่กับว่า “ฐานผู้ชมมากพอให้ทำแบบนั้นหรือไม่?” ด้วย อย่าลืมว่ารายได้ของสิ่งเหล่านี้มาจากจำนวนโฆษณาที่แปรผันตรงกับอัตราเรตติ้ง

อย่างไรก็ตาม น้ำตากามเทพก็ถือว่ามีความกล้าในระดับหนึ่งที่จะนำเสนอขนบเดิมๆที่เราเห็นจนชินตาด้วยมุมมองที่ต่างออกไป ผมคงพูดได้ไม่เต็มปากนักหรอกว่านี่คือซีรีส์ระดับทองคำขาวฝังเพชรเพราะอย่างที่บอกไปแล้วว่าผมไม่ประทับใจสองตอนแรกของซีรีส์เลย แต่สิ่งที่ผมชอบตั้งแต่ตอนที่ 3 เป็นต้นมาคือการเฉลยความลับตัวละครออกมาเรื่อยๆรวมถึงมุขตลกที่ฮาและเป็นธรรมชาติขึ้น ทำให้เราตามดูเรื่อยๆจนจบในที่สุด

————————————–

แถม: ชะตากรรมของไพลิน แบบหนัง Psycho

(ถ้าไม่เคยดู Psycho ให้ข้ามไปก่อนนะครับ…แต่ถ้าเคยดูแล้วหรือขี้เกียจหามาดูก็อ่านต่อเลย กับชะตากรรมของไพลินในอีกรูปแบบหนึ่งที่ได้แรงบันดาลใจจากหนัง Psycho อย่าลืมเปิดเพลงนี้ประกอบด้วย)

ในวันเปิดอ่านพินัยกรรม ไพลินได้ทำการเฉลยตัวว่าเป็นทายาทที่แท้จริงของตระกูลอัมราภรณ์ ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดีจนกระทั่งทายาทตัวจริงมาหาหญิงย่าเหมือนในละคร แต่ด้วยความตกใจและโมโหสุดขีด ไพลินตัดสินใจวางยาพิษให้แก่หญิงย่า ทายาทของตระกูลตัวจริงรวมถึงทุกคนในบ้านเพื่อปิดความลับไม่ให้แพร่งพราย ในเวลาต่อมาไพลินเกิดความกระอักกระอ่วนใจในที่สุดและตัดสินใจหนีออกจากคฤหาสน์ของตระกูลอัมราภรณ์

ระหว่างการเดินทางเธอรู้สึกอับอายกับการกระทำของตนเป็นอย่างยิ่งและเกิดความรู้สึกผิดมาตลอด โชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่ทราบที่ขณะหลบหนีออกมาเธอบังเอิญหยิบวิกผม หนวด และชุดสีขาวประจำตัวที่เธอใช้ปลอมเป็นไพโรจน์รวมถึงเงินสดจำนวนหนึ่งออกมาด้วย…หลายปีผ่านไปมีเรื่องร่ำลือกันว่าไพลินหนีไปเปิดโรงแรมเล็กๆในแถบชนบท ด้วยความรู้สึกผิดประกอบกับความสับสนหลายประการทำให้เธอสวมชุดไพโรจน์บ่อยครั้งขึ้นเพื่อลบล้างความรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่ไพลินที่ฆ่าหญิงแม่โดยไม่เจตนา แต่ตัวเองคือผู้ชายที่ชื่อไพโรจน์ต่างหาก อาการทางจิตของเธอกำเริบขึ้นเรื่อยๆจนไพลินและ”ไพโรจน์”สามารถโต้ตอบกันเองได้ราวกับเป็นคนละคน กล่าวกันว่าเมื่อใดก็ตามที่มีแขกผู้มาพักที่เป็นชายหนุ่มรูปงาม ไพลินจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เนื่องจากปัจจัยหลายอย่างทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์ในคฤหาสน์อัมราภรณ์ จิตเบื้องลึกของเธอที่เป็น “ไพโรจน์” จะเกิดอาการหวาดกลัวและสั่งให้ไพลินใส่วิกผมและหนวดอีกครั้งเพื่อสังหารเหยื่ออย่างเลือดเย็นเพื่อขจัดปัญหาต่างๆที่อาจเกิดขึ้นได้ในอนาคต นอกจากนี้ใครก็ตามที่รู้ความลับดังกล่าวแล้วไปป้วนเปี้ยนแถวโรงแรมละก็…รอดยากครับ แต่เคราะห์ดีที่ชาวบ้านละแวกนั้นไม่รู้เรื่องราวอะไรมากและทุกวันนี้ทุกคนยังเชื่อว่าโรงแรมดังกล่าวมีเจ้าของสองคนคือหญิงสาวผู้น่ารักชื่อ”ไพลิน” และชายหนุ่มปริศนาผู้ไม่เคยเผยโฉมหน้าที่แท้จริงนาม “ไพโรจน์” นั่นเอง

วิเคราะห์ละคร: แรงเงา (Episode II)

จนแล้วจนรอดผมก็ต้องเขียนรีวิวละครสุดฮิตแห่งปีให้จบจนได้ (แม้”แรงเงา”จะจบไปเป็นชาติแล้วก็ตาม) เพราะหลังจากที่ผมเบื่อๆเอียนๆจนเกือบจะเลิกเขียนแล้ว เมื่อวันจันทร์ที่ 10 ธ.ค.เปิดช่อง Play Channel เจอรายการ “Playment: จิกหน้าจอ” ซึ่งพิธีกรทั้งสองคน (ลืมบอก…หนึ่งในสองพิธีกรเป็นลูกกระจ๊อกของเจ๊ปริมในละครด้วย) วิจารณ์ละครได้ฮามากๆ นั่นทำให้ผมรู้สึกว่าผมเองก็ยังมีภาระในการรีวิวให้จบเช่นกัน จึงขอกลับมาทำหน้าที่นี้อีกครั้ง

โดยเนื้อหาจะครอบคลุมส่วนต่างๆดังนี้

– สื่อกับความรุนแรง

– พล็อตเรื่องในครึ่งหลัง

– วิจารณ์ตัวละคร

– วิจารณ์ต้นตอปรากฎการณ์ “วันแรงเงาแห่งชาติ”

– ไอเดีย DVD “แรงเงา Director’s Cut”

—————————————-

สื่อกับความรุนแรง

ถือเป็นไม้เบื่อไม้เมาชั้นคลาสสิคของวงการสื่อทั่วโลกเลยก็ได้สำหรับประเด็นนี้ ล่าสุดแรงเงาก็ได้รับผลกระทบตรงนี้ไปเต็มๆ…โดยเริ่มจาก

– ถูกหน่วยงานหนึ่งร้องขอให้เลื่อนเวลาฉาย

ความจริงผมเคยโพสสเตตัสทีนึงไปแล้วนะครับว่ามันดูพิลึกสิ้นดีกับการขอแบบนี้ เพราะ

1) เรตติ้งน. 18 ก็ขึ้นอยู่ตรงมุมจอแล้ว ถ้าท่านยังจะเลื่อนเวลาฉายอีกงั้นเราจะมีระบบเรตติ้งทีวีไปทำไมล่ะครับ? รกจอเปล่าๆ

2) ถ้าเกิดเรามองว่าละครมันรุนแรงเกินไปกับเยาวชน คุณคิดว่าเราควรจะยกเลิกรายการมวยไทย 7 สีหรือรายการข่าวอาชญากรรมในทีวีหรือไม่? เพราะมันก็มีความรุนแรงทั้งคู่

3) ผมโตมากับสิ่งที่หลายๆคนในยุคนี้มองว่ารุนแรง (รวมถึงการ์ตูน Tom & Jerry) แต่ผมก็ยังไม่เคยเอาไม้ไปไล่ทุบใครแบบในการ์ตูนนะ ของแบบนี้มันขึ้นกับจริยธรรมแต่ละคนด้วย

4) สำหรับประเด็นปลูกฝังค่านิยมผิดๆเกี่ยวับเมียหลวง-เมียน้อย ผมมองตรงข้ามนะ เพราะละครมันสอนเราว่าเมียหลวงไม่จำเป็นต้องถูกร้อยเปอร์เซนต์ ตราบใดที่ยังเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางและปกครองคนอื่นด้วยความกลัว นอกจากนี้มันมีข้อคิดเรื่องการจ้องจับผิดคนอื่นหรือปล่อยคลิปเพื่อความสะใจอีกด้วย ซึ่งถือเป็นอีกแง่หนึ่งถึงละครที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึง (ส่วนใหญ่จะโดนกระแสตบหน้ากองบดบังหมด)

– เด็กผูกคอตายตามละคร

นี่ก็อีกครับ เคสคลาสสิคที่เด็กเลียนแบบพฤติกรรมในละคร เห็นแล้วชวนให้นึกถึงเรื่องนึงในอังกฤษเมื่อเกือบ 30 ปีมาแล้วที่มีการกวาดล้างวีดีโอหนังที่มีฉากโหดหรือฉากอนาจารทางเพศ (เช่นหนังแนวมนุษย์กินคนหรือหนังเรื่องนึงที่มีนางเอกโดนข่มขืน 15 นาที) ที่เรียกกันว่า “Video Nasties” โดยเหตุผลที่กองเซ็นเซอร์ของอังกฤษขณะนั้นแจ้งคือป้องกันไม่ให้เด็กเห็นฉากรุนแรงในสื่อวีดีโอที่เริ่มจะเข้าถึงมากขึ้นในยุคนั้น ผลดีก็คือเด็กๆอาจไม่ต้องเห็นความรุนแรงจากสื่อ แต่กว่าที่ผู้ใหญ่ทั้งหลายจะได้ดูหนังเหล่านี้แบบไม่โดนตัดก็เลยยุคมิลเลเนียมเข้าให้แล้ว (บางเรื่องแทบยังไม่มีโอกาสได้ดูจนถึงทุกวันนี้) และที่สำคัญอังกฤษในห้วงยุค 80’s นั้นมีการประท้วงอยู่เสมอๆ มีสงครามเกาะฟอล์คแลนด์ มีการก่อการร้ายที่นายกหญิงตอนนั้นอย่างมาร์กาเ็ร็ต แท็ตเชอร์แทบเอาชีวิตไม่รอด มีเหตุการณ์แฟนบอลแห่ไปดูบอลจนมีคนตายคาสนาม ฯลฯ ฉะนั้นเด็กก็อาจจะได้รับความรุนแรงจากสื่อทางใดทางหนึ่งอยู่ดี….แต่ไม่ได้บอกว่าเราไม่ควรทำอะไรกับสื่อนะ อะไรที่ลดได้ก็ลดๆหน่อย แต่พ่อแม่ผู้ปกครองก็มีอิทธิพลกับเด็กมากที่สุดในการชี้แนะน้องๆหนูๆให้ใช้ชีวิตอย่างถูกต้อง อย่างน้อยที่สุดก็แนะนำรายการทีวีตามเรตติ้งที่แปะไว้มุมจอ จะได้ไม่มีเด็กแขวนคอตายตามมุตตาอีก….โปรดระลึกถึงเพลง”วันเด็ก”ของคาราบาว(ในยุคที่ยังไม่มีคำว่า”แดง”ต่อท้ายชื่อวง) โดยเฉพาะท่อนที่ว่า

“อันว่าคําขวัญเท่าที่ฉันผ่านมา

เปรียบเหมือนตัวยาซีม่าโลชั่น

แต่สังคมวันนี้แย่ยิ่งกว่าสังคัง

เขียนให้เด็กได้ฟังมันก็ยังไม่พอ

พ่อกับแม่คือยา ปู่กะย่า ตายาย

และผู้หลักผู้ใหญ่ มีความหมายทุกคน

อย่าปล่อยเด็กเดินชนโดยตามลําพัง

เพราะสังคมสังคัง ยังไม่สมประกอบ”

-บทพูดและฉากที่ถูกตัด

ไปอ่านมาจากในเน็ต เจอว่า”แรงเงา”นั้นถูกเซ็นเซอร์เยอะมากทั้งบทพูดและฉากต่างๆ เช่นฉากตบหลวงหน้ากองที่ความจริงควรจะยาวกว่านี้รวมถึงบทพูดต่างๆ ต่อไปนี้คือตัวอย่างบทพูดที่โดนตัดไปซึ่งผมรวบรวมมมาจากเว็ป manager อีกที…

————————————

เจนภพลดมือลง น้ำแข็งร่วงกราวมาอีก เจนภพผลุบกลับเข้าห้องกินกาแฟกระแทกประตูปิดปัง กลุ่มปริมตาวาวรวมกลุ่มกันซุบซิบ แจงจิตยังคงอึ้ง

“ต๊าย ไอติมไข่แข็ง”

“นั่นไอติมถ้วยไม่ใช่เหรอ แต่นี่มันไอติมแท่ง”

อรพิม แจงจิตมองหน้าซื่อของทิพอาภา

เจนภพเปิดประตูห้องนอนเข้ามา แล้วต้องสะดุ้งเมื่อเห็นนพนภายืนกอดอกอยู่

“ไปไหนมา”

“ไปไดรฟ์กอล์ฟ”

“กอล์ฟหลุมไหนล่ะ หลุมนังมุตตาหรือ”

เมื่อพิจารณาแบบเป็นกลางแล้ว บทพูดมันสองแง่สองง่ามจริงครับ แต่ในแง่ความสะใจของคนดูก็อาจต้องลดๆลงไปบ้างเพื่อเด็กและเยาวชนที่กำลังรับชม….ในทางกลับกันผมถือว่าเป็นเรื่องดีกับการขาย DVD/Blu-Ray ของละครเรื่องนี้นะ เพราะแผ่นผีจะสู้ไม่ได้เนื่องจากแผ่นผีที่อัดจากทีวีก็โดนดูดเสียง ขณะที่ Director’s Cut นี้จะมีฉากที่ถูกตัด มีคำด่าครบเซ็ต ซึ่งถือว่าน่าสนใจมากหากทางผู้จัดไม่ลบเทปมาสเตอร์ฉบับที่ก่อนยื่นให้กองเซ็นเซอร์พิจารณาเสียก่อน

———————————————

พล็อตเรื่องในครึ่งหลัง

นอกเหนือจากคำพูดของวีกิจกับมุนินทร์ที่เป็นที่กล่าวขวัญกันทุกอาทิตย์แล้ว ครึ่งหลังของละครเรื่องนี้ก็มีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีปะปนกันไปอีกด้วย

– สิ่งดีๆ

พล็อตเรื่องปัญหาครอบครัวที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ โดยเริ่มจาก”ต้อง”ที่พ่อแม่ปล่อยปละละเลย ไม่มีเวลาให้กับลูกจนลูกต้องออกไปหา”เพื่อน”ด้วยตัวเองจนเกิดเรื่องราวเลวร้ายตามมา ในขณะที่”ต่อ”ก็มีอาการเบี่ยงเบนทางเพศเพราะถูกเลี้ยงดูมากับแม่มากเกินไป(?) ส่วนต้อมนี่เลวร้ายมากครับ เพราะเธอต้องทนเห็นหายนะทั้งหมดแม้ว่าอายุของเธอจะยังเป็นเลขหลักเดียวอยู่ก็ตาม

ผมชอบปัญหาครอบครัวใน”แรงเงา”เวอร์ชั่นนี้มากกว่าเวอร์ชั่นก่อนๆนะ มันดูมีที่มาที่ไปดี ต่อเองก็ไม่ได้มีพิรุธออกนอกหน้าเหมือนแรงเงาเวอร์ชั่น 2001….เสียอย่างเดียวที่ทุกครั้งเวลา”ต้อง”เสียใจ ฟูมฟายหรือสับสนกับชีวิต ทำไมต้องเปิดเพลงละครเวอร์ชั่นที่แล้วด้วย? (ฟังไปฟังมาจนเหมือนเพลงประจำตัวเธอไปแล้ว…และมันจะเอียนนิดๆเวลามาดูย้อนหลังอีกที)

นอกจากนี้ยังมีเรื่องที่ตัวละครแทบทุกตัวมีด้านมืดของตัวเอง (แม้แต่”ประสิทธิ์ชัย”ที่ใครๆก็ไม่คิดว่าแกจะมีด้านมืด) แต่กระนั้นก็ตามยังมีตัวละครตัวหนึ่งที่เป็นแสงสว่างในเรื่อง เธอสว่างและใจดีมากจนนำมาสู่หัวข้อต่อไปในที่สุด

– สิ่งที่ไม่ค่อยดี

เธอไม่ใช่ใครที่ไหนครับ เธอคือแม่วีกิจนี่เอง….ข้อคิดคำคมตอนท้ายที่ถูกนำมาใส่เพื่อลบข้อครหาละครเกือบทั้งหมดจะมาจากบทพูดของแม่วีกิจที่จะพูดเรื่องการทำดี คุณธรรม และอื่นๆ ซึ่งถ้าให้ผมพูดตรงๆนะ…มันดีก็จริง แต่มันยัดเยียดมาก! คล้ายๆว่าใส่มาในละครเพื่อให้ละครดูเป็นละครน้ำดีมากขึ้น ซึ่งถ้าถามผมนะ การที่ทุกตัวละครในเรื่องมีด้านมืดก็ถือว่าละครเรื่องนี้รอดจากการเป็นละครน้ำเน่าแล้วล่ะ แต่การยัดเยียดอะไรแบบนี้บางทีก็มีผลลบคือคนดูรู้สึกได้เลยว่าสิ่งเหล่านี้ใส่มาเพื่อลบคำสบประมาทของสังคมเป็นแน่….เพราะซีรีส์ฝรั่งที่ผมเคยดูอย่าง Miami Vice/M*A*S*H หรือ EastEnders นี่ก็ไม่พบการออกมายืนพูดข้อคิดใส่กล้องแต่อย่างใด อันที่จริงสิ่งเหล่านี้เรายังได้พบเห็นในซิตคอมไทยทั่วไป คือไม่ได้บอกว่าห้ามสอดแทรกสาระนะครับ แต่ผมคิดว่ามันก็น่าจะมีวิธีที่ทำให้แนบเนียนกว่านี้ได้บ้าง เพราะหลังๆมานี้เริ่มมีคนหมั่นไส้แม่วีกิจถึงขนาดเอา”อดีต”ของเธอมาลงให้ดูกันเลยทีเดียว อิอิ

(เชิญชมอดีตของแม่วีกิจได้ที่ http://www.youtube.com/watch?v=Cq-jrXga5sM )

——————————————–

ทีนี้ได้เวลามาวิจารณ์ตัวละครกันอีกแล้ว เริ่มด้วย

1) รัชนก

ตัวละครที่มีคนเกลียดมากที่สุดในสยามประเทศ ณ เวลานี้ จากบุคลิกสวย ใส เรียบร้อยแต่หลอกผู้ชายเป็นร้อยมาแล้วคือสิ่งที่ทำให้ผู้ชายอย่างเราๆกลับมาระแวดระวังมากขึ้นในการจะจีบใครซักคน โอเค…ชีวิตจริงอาจไม่มีใครที่พรรณาถึงชีวิตยากจนในวัยเด็กให้คุณฟังทุกครั้งเพื่อหลอกให้คุณซื้อของให้เธอ แต่ใครจะรู้ล่ะว่าที่เธออยากได้ของชิ้นนั้นชิ้นนี้น่ะ เธออยากได้จริงหรือเธอกำลังจะชักนำเราเข้าสู้เกมตัณหาของเธอแน่?

จะว่าไป เราลองมาดูกระแสของเพื่อนๆผมใน facebook ที่มีต่อเธอกันดีกว่า

——————————

คืนเสียตัว

รัชนก Greatest Hits ประจำวันที่ 30 ต.ค.

รวบรวมจากสเตตัสของเพื่อนฝูงทุกท่าน

“อีนกเสื้อจะถกถึงนมแบ้ววว…”

“ก่อนอีนกได้กับคุณสิทธิ์

นางก็เคยโดนอนันดา ซัดไปแล้วแต่เยาว์วัย

โถ…ฟ้าใสของกรู ”

(เป็นการ reference ถึงหนัง “อันดากับฟ้าใส”)

“หนูนกสะตอจุงเบยยยย สงสัยช๊อตตตต 5555555”

“รัชนก นังนกสองหัว นังนกสองผัว อุ๊บบบบ”

“แม่งโคดครอบครัว18มงกุฏ ไม่มีช้อตแน่นอน”

“นัยยะน้องนกเมื่อซักครู่นี้

ถือเป็นซิมโบลิกภาษาภาพยนตร์นะครับ

คือจะบอกว่า

ของคุณสิทธิ์แม่งเล็กเหมือนเข็ม

แทงแล้วเสียวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จบ.”

——————————-

นี่เองที่ทำให้หลายๆคนผิดหวังมากเมื่อพบว่าจุดจบของตัวละครนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่เธอพบกับคุณประพงศ์ที่คาสิโนของครอบครัว เหมือนจะทิ้งท้ายให้คนดูคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ…ทั้งๆที่เราๆท่านๆก็อยากเห็นเธอโดนน้ำกรดสาดหน้าหรือโดนรุมโทรมกันทั้งนั้น แต่มองในแง่ดีก็คือมันไม่ต่างกับชีวิตจริงหรอกครับ มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะทำให้ใครซักคนที่เราเกลียดมากๆโดนสาดน้ำกรด โดนรถชนหรือมีอันเป็นไปในสามวันเจ็ดวัน เขาหรือเธอคนนั้นอาจได้รับผลกรรมในไม่ช้าก็เร็ว หรืออย่างช้าก็คือได้รับผลกรรมในวันที่เราไม่ได้ใส่ใจใยดีกับคนที่ทำให้เราทุกข์ร้อนแล้วนั่นเอง ซึ่งก็คงไม่ต่างกับการที่หนูนกสองหัวยังไม่โดนอะไรมากไปกว่าถูกไล่ออกจากงาน โดนทิพย์อาภาตบและมาพบกับคุณประพงศ์ (ผู้ที่ทำให้”ต้อง” ท้อง)ในตอนท้ายเรื่อง

2) ประสิทธิ์ชัย

เป็นตัวละครที่ไม่มีใครคาดถึงเหมือนกันว่าจะมีด้านมืดในแง่ความเจ้าชู้ เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ปรากฏชัดเจนในตอนแรกๆของละคร แต่มาปรากฏหลังจากที่รัชนกเห็นประสิทธิ์ชัยเดินคู่กับว่าที่คู่หมั้นของเขานั่นเอง ซึ่งจะว่าไปจุดนี้เองที่ทำให้แฟนๆละครบางส่วนเทคะแนนไปให้”นกสองหัว”มากขึ้นที่ออกมาบอกว่า “ผู้ชายไม่ได้เป็นฝ่ายได้เปรียบเสมอไป” ซึ่งทำให้เธอดูเป็นคนดีขึ้นมาทันที (ก่อนจะกลับมาร้ายต่อในฉากถัดไป…ฮ่า)

และในเวอร์ชั่นนี้ประสิทธิ์ชัยหายสาบสูญไปเลยหลังจากที่เขารู้ตัวว่าถูกรัชนกหลอก ต่างกับเวอร์ชั่นก่อนที่มาโชว์ตัวในตอนสุดท้ายในฉากที่ผอ.แฉความลับของนกสองหัวในห้องทำงาน

3) ลูกศร

อีกหนึ่งตัวละครที่โดดเด่นในด้านการพูดข้อคิดสอนใจ แต่น่าเสียดายที่เธอไม่มีด้านมืดเท่าไหร่รวมถึงองค์ประกอบที่ตัวละครที่ออกแนว “เพื่อนพระ-นาง” ตามแบบละครทั่วไป (นึกออกมั้ยครับ เพื่อนพระเอกก็จะหื่นๆพูดจากวนโอ๊ยหน่อย ส่วนเพื่อนนางเอกจะเนิร์ดๆทำอะไรเปิ่นๆและพูดให้กำลังใจคนได้เก่งมาก) ทั้งๆที่จริงๆเราก็อยากเห็นเธอมีบทบาทอะไรมากกว่านี้ถึงแม้ตัวละครในเรื่องจะเยอะอยู่แล้วก็ตาม

4) ต้อง

เป็นอีกตัวละครที่มีคนกล่าวถึงเป็นอย่างมากในแง่ของการที่เธอเป็น”สาวใจแตก” พี่ชาช่าเล่นได้ถึงอารมณ์ดี แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมไม่ชอบเลยคือเวลาที่”ต้อง”เครียด/เสียใจ/สับสนในชีวิต…เพลงละครเวอร์ชั่นก่อนจะโผล่มาให้ได้ยินทุกครั้งราวกับเป็น “ต้อง’s Theme” เลย ซึ่งมันดูดีและดูทะแม่งๆในเวลาเดียวกัน

แต่เอาเถอะ ถึงแม้ตอนแรกๆของละครคนดูอาจรู้สึกหมั่นไส้เธอเพราะเธอจะออกแนวแก่นแก้ว ทะเลาะกับพี่น้องได้เรื่อยๆ แต่หลังจากที่ปัญหาชีวิตของเธอค่อยๆเพิ่มระดับความรุนแรงขึ้น คนดูที่อาจไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอก็ต้องลุ้นให้เธอฝ่าวิกฤติไปให้ได้และอาจได้ความเกลียดชังในตัวผอ.หรือนพนภาเพิ่มขึ้นอีกเป็นกอง

5) ต่อ

ปิดท้ายด้วยตัวละครที่ผมขอนับถือความกล้าของคนที่มารับบทนี้จริงๆ (เพราะเขาจะต้องโดนล้อว่าเป็นเกย์ไปอีกพักใหญ่ๆ จนกว่าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน) ต่อเองไม่มีอะไรโดดเด่นมากไปกว่าการที่เขาอยู่ข้างเดียวกับแม่….ส่งผลให้เขาเป็นคนที่อ่อนแอ (จริงเหรอ?) และเบี่ยงเบนทางเพศเพื่อหนีปัญหาในครอบครัว ถึงแม้ในท้ายที่สุดเราไม่มีโอกาสได้รู้แน่ชัดว่าความสัมพันธ์ของต่อกับ”พี่ก้อง”นั้นจะลงเอยเช่นไร

———————————-

วิจารณ์ต้นตอปรากฎการณ์ “วันแรงเงาแห่งชาติ”

คราวที่แล้วผมเขียนถึงอิทธิพลของ Social Media กับกระแสของละคร…แต่กระแสการแชร์/โพสต์สเตตัสมันมาจากไหนล่ะ? ทำไมมีคนยอมดูละครเรื่องนี้ตั้งแต่แรก? ผมลองสืบไล่ไปมาก็พบว่าเหตุผลเดียวที่มีน้ำหนักที่สุดคือ…

เมียหลวง=นพนภา=ธัญญ่าในชีวิตจริง!

บทบาทของเธอในฉากที่เธอกำลังจับได้ว่าสามีไปมีเมียน้อยนี่เองที่ทำให้คนเอา”นพนภา”ไปเทียบกับชีวิตจริงของคุณธัญญาเรศผู้รับบทนี้ ซึ่งมันก็คงคล้ายๆกับ “มารยาริศยา” ที่พิงกี้ไปคบชู้สู่ชายนั่นเอง (แต่ทำไมกระแสละครเรื่องนั้นแรงไม่เท่าเรื่องนี้นะ?)

และทันทีที่มีคนพูดถึงฉากตบกัน มีคนเทียบเหตุการณ์แบบนี้ผ่านสังคมออนไลน์ เหตุการณ์ลูกโซ่ก็เลยค่อยๆเกิดขึ้นเป็นกระแสจนกลายเป็น Talk Of The Town ไปเลย แต่ผมไม่แน่ใจนะว่ากระแสในต่างจังหวัดแรงไหมเพราะคู่แข่งของ”แรงเงา”ที่ฐานคนดูในเมืองแทบไม่เคยเปิดดูก็คือ “ป่านางเสือ 2” ทางช่อง7 ที่บางวันดูเหมือนจะมีเรตติ้งเหนือ”แรงเงา”เมื่อวัดจากแถบภูมิภาคเป็นหลัก ต่างจากเรตติ้งระดับเมืองหลวงที่”ป่านางเสือ 2″เทียบกันไม่ติดเลย

——————————

ไอเดีย DVD “แรงเงา Director’s Cut”

ผมเชื่อว่าในขั้นต้น กระแสของดีวีดีตัวนี้น่าจะมาแรงพอสมควรเนื่องจาก”แรงเงา”ฉบับออกอากาศจริงที่ถูกตัดภาพ-เสียงไปเยอะพอสมควร ดีวีดีในลักษณะนี้จึงน่าจะมีการวางขายออกมาเพื่อให้ผู้ชมได้อรรถรสความมันส์แบบเต็มรูปแบบ ต่อไปนี้คือไอเดียดีวีดีที่ผมลองคิดเล่นๆ

– Feature Presentation: ละคร “แรงเงา”

1) เป็นฉบับไม่ดูดเสียง/ตัดภาพออก

2) มี Commentary โดยคุณธัญญาเรศ/คุณรวิชญ์และคุณเจนนี่

3) มี Subtitle เล่าเกร็ดละคร

– Special Features

1) คลิปฉาวในละครแบบไม่ถูกตัด

จำคลิป “เริงสมุย”/”ตบน้อยหน้ากระทรวง” ในละครได้ไหมครับ? ผมว่าเขาน่าจะใส่คลิปพวกนี้แบบเต็มๆ จอใหญ่ๆมาให้ดูเลย (ที่เสนอมาไม่ใช่อะไรหรอก ผมอยากเห็นประสิทธิ์ชัยกระทำ S&M กับนกสองหัวแบบเต็มๆนั่นเอง มันสะใจดี 5555)

2) สกู๊ปข่าวต่างๆเกี่ยวกับละคร

3) คลิปล้อเลียนต่างๆที่มีคนทำขึ้นเกี่ยวกับละคร

4) ไฮไลท์จาก”แรงเงา”ทั้งสามเวอร์ชั่นที่มีการทำก่อนหน้านี้ (ถ้ากลัวเรื่องลิขสิทธิ์อณุโลมให้เหลือสอง เพราะทุกอันที่เป็นละครช่องสามถือลิขสิทธิ์หมด)

– ของแถม

1) Bra size 39 cup B (จากตอนแรกของละครที่นพบภาไปเจอบราของนางวิมาลาในโรงแรม)

2) พวงกุญแจ “มาช้าไปนิดนะคะ…คุณนายโบท็อกซ์”

3) สร้อยไข่มุกจำลอง

4) ไม้เบสบอล (จากตอนที่ไปทุบรถ)

5) ฯลฯ

——————

โอย…กว่าจะเขียนจบได้แทบขาดใจ หวังว่าคงจะเป็นที่สบอารมณ์ของผู้อ่านทุกท่าน

ขอขอบคุณที่ยังคงรออ่านกันอยู่นะครับ 🙂

วิเคราะห์ละคร: แรงเงา (Episode I)

แม้ละครจะยังไม่จบดี แต่ผมเห็นสมควรแล้วว่าถึงเวลาที่เราจะมาวิเคราะห์ละครสุดฮิตอย่าง “แรงเงา” เพราะแม้รอบแรกๆที่ผมดูจะรู้สึกว่ามันน้ำเน่าไปหน่อย แต่หลังจากที่ผมลองประมวลข้อมูลบางอย่างออกมา ผมพบว่าละครเรื่องนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว

พล็อตเรื่อง

พล็อตเรื่องในครึ่งแรกดูจะเป็นที่น่ารำคาญของใครหลายๆคนมากๆ เพราะมีข้อสังเกตว่ามุตตายังดันทุรังคบกับผ.อ.ทั้งๆที่มีคนเตือน มีคนแดกดันและโดนเมียหลวงทำร้ายมาแล้ว ผมมองว่าเธอเป็นคนซื่อสัตย์กับความรักมาก…มากจนเป็นอันตรายกับตัวเธอเอง เพราะเธอคิดว่าผ.อ.มีแค่มุตตาคนเดียว ทั้งๆที่ความจริงไม่ใช่ (ใครจะไปรู้ ถ้ามุตตาไปเจอผู้ชายดีๆซักคนที่รักจริงและซื่อสัตย์ เขาและเธอน่าจะใช้ชีวิตได้ดีและมีความสุขมากๆเลยล่ะ) และเนื่องด้วยยุคนี้ที่ไร้พรมแดนในด้านการสื่อสาร การติดตามข้อมูลและการแจ้งเตือนต่างๆนี่เองที่ทำให้มุตตาดูเป็นตัวละครที่คนดูรำคาญไปในที่สุดเพราะไม่ใช่ว่าเธอไม่ยอมรับข้อมูลเหล่านี้ แต่เธอไม่คิดจะรับมันเลยต่างหาก เช่นตอนที่เธอไม่ทันระวังตัวและถูกถ่ายคลิปในที่สุดจนทำให้เพื่อนๆหายไปจากชีวิตของเธอ หรืออย่างน้อยที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าผ.อ.นั้นเจ้าชู้ เธอก็ควรจะลองศึกษาข้อมูลต่างๆในอินเตอร์เน็ตหรือคนรอบข้างดูบ้างเพื่อหาวิธีป้องกันตัวจากบุคคลเหล่านี้

แต่ในช่วงครึ่งหลังนี่เองที่ผมรู้สึกว่าพล็อตมันเหมือนหนังแนวล้างแค้นของฝรั่งเรื่องนึงคือ “Foxy Brown” (นำแสดงโดย Pam Grier) หนังเกี่ยวกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ต้องการล้างแค้นหลังคนรักของเธอถูกยิง โดยการปลอมตัวเป็นหญิงขายบริการเพื่อสอดแนมเกี่ยวกับองค์กรร้ายที่มีส่วนรู้เห็นกับการตายของแฟนเธอ แน่นอนว่าแรงเงากับ Foxy Brown นั้นไม่เหมือนกัน (เพราะอันนั้นมันหนังแอ็คชั่น) แต่สิ่งที่เหมือนกันระหว่าง “มุนินทร์” กับ Foxy Brown คือทั้งคู่ยอมเอาเรือนร่างเข้าแลกเพื่อล้างแค้นให้กับ”ผู้บริสุทธิ์”คนหนึ่งที่ถูกทำร้าย ซึ่งพล็อตแบบนี้มีให้เห็นไม่บ่อยในละครไทย…อย่างน้อยก็เท่าที่ผมเห็นนะ

บทพูดของเวอร์ชั่นนี้เมื่อเทียบกับเวอร์ชั่นก่อนจะดูสนุก มันส์และฮากว่ามากในบางฉาก แม้หลายๆฉากจะดู”จงใจ”เขียนบทเพื่อให้เป็นประโยคติดปาก เช่น”พันธมิตรเมียน้อย-สก๊อยส์เมียหลวง” ซึ่งอาจทำให้คนที่ไม่ได้ดูละครเรื่องนี้คิดว่ามันปัญญาอ่อน แต่เอาเข้าจริงก็อย่างที่คุณเห็นน่ะครับ นี่แค่ตัวบทอย่างเดียวเรายังหาอะไรมาวิเคราะห์ได้ขนาดนี้เลย

สถานที่

ในที่นี้ขอพูดถึงแค่ตัวกระทรวงอย่างเดียว เพราะผมรู้สึกว่านี่คือ Happy Workplace ที่น่าอยู่มากกว่าสตูดิโอหนัง Pixar (ที่ติดอันดับโลกในเรื่องนี้)ด้วยซ้ำ…สาวๆได้นั่งเม้าท์มอย หนุ่มๆตาลอยจ้องสาวอีกที แถมยังมีคนใจดีมาสั่นกระดิ่งเตือนให้ทำงานเมื่อเราเผลออีก เมื่อผสมผสานกับบรรยากาศภายนอกที่ร่มรื่นราวกับร้านอาหารแล้ว ผมว่านี่แหละคือที่ทำงานในฝันของหลายๆคนจริงๆ

แต่หากมองในมุมกลับกัน นี่อาจเป็นการจิกกัดวงการราชการไทยเพราะสิ่งที่ผมสะท้อนมาข้างต้นอาจเป็นการบ่งชี้ถึงปัญหา “เช้าชามเย็นชาม” ของวงการข้าราชการไทยที่ทำงานแบบไม่จริงจัง ต้องมีคนมากระตุ้นตลอดเวลา ซึ่งถ้าเกิดเป็นการเสียดสีจริงๆผมถือว่าร้ายและแนบเนียนมาก เพราะน้อยคนนักที่จะ”จับ”ประเด็นนี้ได้เนื่องจากมีพฤติกรรมของตัวละครมากลบสิ่งเหล่านี้

ตัวละคร

ได้เวลาแล้วครับที่เราจะมาพูดถึงตัวละครต่างๆในเรื่องนี้ ตามมุมมองของผมเอง ซึ่งแน่นอนว่าผมคงไม่มีเวลามากพอจะมานั่งวิเคราะห์ทุกตัว จึงเลือกแต่ตัวที่พอจะหาแง่มุมบางอย่างได้ เริ่มจาก…

1)ปริม (แสดงโดย ณัฏฐพัชร วิพัธครตระกูล)

ถือเป็นตัวร้ายที่มีคนเชียร์มากกว่านางเอก(มุตตา)ด้วยซ้ำ เนื่องด้วยตัวปริมเองมีหน้าตาน่ารักและเธอก็ปากหมาได้อย่างร้ายกาจในเวลาเดียวกัน สังเกตได้จากหลายๆตอนของละครนี้ที่บทพูดของเธอจะถูกดูดเสียงออกไปด้วยเหตุผลใดเหตุผลหนึ่ง จะว่าไปการที่เธอพูดตรงไปตรงมาแบบขวานผ่าซากนี่ดีอย่างนึงนะ คือเป็นการชี้เป้าปัญหาให้เห็นกันจะๆไปเลย แม้เจตนาจริงๆของเธอคือต้องการขจัดมุตตาไปจากชีวิตวีกิจ(พระเอก-ไม่อยากพูดถึงเพราะรู้สึกว่ามันหล่อกว่าผม)ก็ตาม แต่นั่นก็หลายเป็นข้อเสียไปด้วยเพราะอย่างที่พระเอกพูดถึงการซ้ำเติมคนอื่นว่าเราควรคิดถึงใจเขา-ใจเราเสียบ้าง แน่ละ…คนดูส่วนใหญ่คงอ้วกกับประโยคนี้เพราะเรารู้เหตุการณ์ทั้งหมดในละครแล้ว แต่อย่าลืมว่าจากมิติของตัวละครในเรื่องนั้นยังไม่มีใครรู้อะไรมากไปกว่าสิ่งที่มุตตาพูด ณ ตอนนั้น ปริมจึงตกเป็นจำเลยในข้อหาการยั่วยุอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อีกสิ่งที่ขอพูดถึงเกี่ยวกับปริมคือพฤติกรรมการบริโภคสินค้าของเธอที่เด่นชัดมาก โดยเฉพาะในตอนแรกๆที่ทำให้เราได้รู้ว่าเธอให้ความสำคัญกับหน้าตามากกว่าความคิดและการกระทำ โดยเธอเลือกที่จะจ่ายเงินเพื่อแลกกับความงามบนใบหน้ามากกว่าการรู้กาละเทศะในการพูด เธอจึงอาจเป็นตัวแทนของ stereotype ของสาวออฟฟิศสมัยใหม่ในปัจจุบันด้านการบริโภคความงามก็ว่าได้…และด้วยความที่ตอนนี้ผมเรียนมาร์เก็ตติ้งอยู่ด้วยจึงทำให้เธอเป็นหนึ่งในสองตัวละครจากละครที่ผมอยากสัมภาษณ์มากที่สุด โดยอีกบุคคลที่ผมอยากคุยด้วยคือ

2)อรพิม (แสดงโดย ลิลลี่ แม็คกร๊าธ)

หลังจากเราไปดู”สก๊อยเมียหลวง”มาแล้ว คราวนี้เรามาดู”พันธมิตรเมียน้อย”กันบ้าง จะว่าไปแล้วเธอก็น่ารักและมีอุปลักษณนิสัยคล้ายๆกับปริม (เช่นพูดจาตรงไปตรงมาจนโดนดูดเสียงบ่อยไม่แพ้กันหรือสนใจในเพศตรงข้ามแบบออกหน้าออกตา) แต่ตัวละครตัวนี้กลับไม่ได้รับความนิยมเท่าที่ควร คาดว่าน่าจะเป็นเพราะอยู่ฝั่งนางเอกจึงทำให้ไม่ได้รับการจดจำเท่าที่ควรนัก

อุปนิสัยอีกอย่างที่ดีของอรพิมที่ผมชอบคือรักเพื่อน โดยในตอนแรกๆที่เธอยังไม่เห็นคลิปสมุยของจริง เธอจะปกป้องมุตตาอย่างเต็มที่ไม่ว่าปริมกับแก๊งเซลส์(วู้)แมนจะตามมาเยาะเย้ยถึงถิ่นก็ตาม แต่เธอก็รักเพื่อนในอัตราที่เหมาะสม ไม่บีบน้ำตาฟูมฟายจนเป็นที่เอือมระอาของคนดูเหมือนรัชนก เชื่อว่าตัวละครตัวนี้ยังมีอะไรให้ติดตามต่อไป

อีกสิ่งที่ขอพูดตรงนี้คือ อรพิมเป็นตัวละครในเรื่องที่ไม่มี twitter เลย…twitter จริงๆของคุณลิลลี่ก็เหมือนจะไม่มี แถม fansite ของเธอยังโดนแย่ง web domain ไปอีก แต่ยังดีที่หลายๆเว็ปยังเก็บภาพเธอตอนแข่ง AF ไว้ ทำให้ผมได้รู้ว่าก่อนที่เธอจะมาเป็นเลขาสาวผมบ๊อบแบบ Uma Thurman ใน Pulp Fiction เธอเคยเป็นสาวพังค์มาก่อน ว้าว!

3)นพนภา (แสดงโดย ธัญญาเรศ เองตระกูล)

จากอดีตนางเอกวัยรุ่นหน้าใส สู่การเป็นเมียหลวงชื่อดังในละครเรื่องนี้ (และเพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน ผมจะพยายามไม่พูดถึงกรณีในชีวิตจริงของเธอนะครับ ไม่รู้พูดแล้วได้อะไรขึ้นมา) ใครที่ไม่ได้ดูละครเรื่องนี้ก็อาจคิดว่าเธอนี่แหละคือศูนย์กลางแห่งความถูกต้องทั้งปวงในละครเรื่องนี้ แต่โชคดีที่ผู้เขียนบทให้เธอมีพฤติกรรมที่ขี้หึงและวางระเบียบเข้มงวดกับทุกคนในบ้าน ซึ่งผมมองว่าข้อหลังนี่แหละที่ทำให้พฤติกรรมในบ้านต้องการปลดปล่อยจากกฎเกณฑ์เหล่านี้ด้วยวิธีที่ไม่ชอบมาพากล เช่นสามีเองก็หาเมียน้อยไปเรื่อยๆ ลูกชายเป็นเกย์ ลูกสาวคนโตติดยา ลูกสาวคนเล็กพูดจาแก่แดด…ซึ่งผมเข้าใจว่าทั้งหมดนี้มาจากความต้องการปลดปล่อยตัวเองจากกฎเกณฑ์ที่เคร่งครัดและสภาพครอบครัวอันโหดร้ายไปสู่สิ่งที่ตัวเองมองว่าเป็นความสุข แม้จะไม่อยู่ในทางที่ถูกต้องนัก

นอกจากนี้นพนภายังมีจุดหนึ่งที่น่าสังเกตคือดุเดือดกับลูกหนี้มากๆ ถึงขนาดมีการรุมทำร้ายกันเลยทีเดียว ซึ่งเมื่อปัจจัยนี้มารวมกับปัจจัยที่ผมกล่าวไว้ข้าวต้น…ก็หายสงสัยเลยครับว่าทำไมครอบครัวเธอถึงได้รักใคร่ปรองดองเพียงนั้น (จริงๆอาจไม่ใช่ความผิดเธอคนเดียว แต่ถ้าจะบอกว่าเธอไม่เกี่ยวเลยก็คงไม่ใช่)

การโปรโมตละคร

นอกเหนือจากการยิงสปอตทางสถานีแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ละครเรื่องนี้มีคนดูเพิ่มขึ้นหลายร้อยหลายพันคน (รวมถึงผมด้วย แหะๆ) ก็คือ Social Network นี่แหละ เพราะละครมันจะออกอากาศหลังทุกคนเลิกงานแล้ว ผู้ชมส่วนใหญ่จึงดูไปทำกิจกรรมอย่างอื่นรวมถึงเล่น facebook/twitter ไปด้วย…ทีนี้พอยิ่งบอกว่าละครมันมีตบกัน ละครมันมีประโยคตลกๆ ละครมีนางเอกที่ไม่รู้ทันคนเลย คนที่ไม่เคยและอาจไม่คิดดูก็คงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่และไปดูกันบ้าง เพื่อหาข้อพิสูจน์ว่าทำไมมันถึงได้กินเนื้อที่หน้า feed ในสังคมออนไลน์ทั้งสองแห่งนี้

ถือได้ว่า”แรงเงา”เป็นตัวอย่างที่ดีของการโปรโมตละครโดยไม่ต้องซื้อสื่อให้มากมาย เพราะถ้าละครคุณสามารถทำให้คนดูพูดถึงกันมากๆในสังคมออนไลน์(ดังเช่นที่รายการ The Voice ทำสำเร็จ)…เชื่อเหอะว่าจะมีคนดูจำนวนมากที่เข้ามาพิสูจน์กระแสละครเรื่องนี้จนถึงขั้นเสพติดในที่สุด

———————————–

พอหอมปากหอมคอแค่นี้ก่อนนะครับ เพราะละครมันยังไม่จบ ผมก็ยังมีธุระประปังให้ต้องสะสางอีก…ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าหากเราจะมาสรุปกันอีกทีในตอนท้าย เพื่อดูว่าผลลัพธ์มันแตกต่างจากสิ่งที่ผมเขียนมากน้อยเพียงใด

ขอจบห้วนๆแบบนี้ก่อนนะครับ

To be continued…

ซ.ต.พ.- กรณีศึกษาของเนตรนภัส…

โดยปกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ดูละคร ยกเว้นเสียแต่ว่าพ่อแม่ผมจะดูหรือเรื่องนั้นมันฮิตมากจริงๆจนเราต้องหาทางอยากดูให้จนได้…เช่นกรณีละคร”วนิดา”เมื่อหลายเดือนก่อน จะว่าไปสิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตในละครเรื่องนี้คือตัวละครอย่าง”พิสมัย”ที่ตอนแรกก็จะได้แต่งงานกับพระเอกแล้ว แต่จู่ๆก็มีนางเอกอย่าง”วนิดา”มาแทนที่…ส่งผลให้นิสัยของเธอเปลี่ยนจากหน้ามือไปเป็นหลังมือ ตอนนั้นผมตั้งคำถามในใจนะว่า “ตกลงใครกันแน่ที่เป็นตัวร้ายระหว่างพิสมัยกับวนิดา?” อันที่จริงผมคงจะลืมคำถามนี้ไปโดยสิ้นเชิงหากไม่ได้ดูละครสุดฮิตในขณะนี้อย่าง….

สามหนุ่มเนื้อทอง!

แม่ผมดูละครเรื่องนี้นะ แต่ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แต่บังเอิญไปเจอสเตตัสของเพื่อนคนนึงในเฟสบุ๊คเขียนทำนองว่า “สงสารแหนมอ่ะ โดนคนรักเปลี่ยนใจไปชอบนางเอกแทน” นั่นจึงทำให้ผมต้องมาพิสูจน์ถึงกรณีนี้ซะทีว่าถ้าผมเป็นพระเอก…ผมจะทิ้งลงไหม?

————————————-

เมื่อมองภายนอก เนตรนภัสหรือ”แหนม”ก็คือหญิงสาวที่สวย ดูดี มีฐานะ ใครเห็นเป็นต้องชอบ แต่ลักษณะนิสัยของ”แหนม”คือ ถ้ารักใครแล้วจะรักสุดหัวใจ ไม่สนว่าคนๆนั้นจะชอบด้วยหรือไม่…พูดง่ายๆคือเอาแต่ใจและพยายามทำทุกทางให้คนๆนั้นรักและแต่งงานกับตน

ผมลองไปเยี่ยมชมตามเว็ปบอร์ดในพันธ์ทิพย์แล้วก็พบกับสิ่งที่ไม่ได้เหนือความคาดหมายเลย ใครๆก็สงสารแหนมทั้งนั้น! เพราะเธอคือตัวแทนของผู้หญิงที่ถูกผู้ชายทิ้งเพียงเพราะไปเจอคนใหม่ที่ดีกว่าทั้งๆที่จะแต่งงานกันแล้ว ซึ่งฟังดูน่าละอายเหมือนกันนะ เพราะถ้าเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ…ใครจะไปรู้ล่ะว่าวัชจะต้องแต่งงานกับผู้หญิงอีกกี่คนกันแน่? โดยส่วนตัวผมถือว่ากรณีนี้น่าสนใจนะ เพราะมีไม่บ่อยครั้งที่ตัวอิจฉาจะได้รับความสงสารจากคนดูมากกว่านางเอกเสียเอง ดังนั้นผมจึงลองพยายามหาละครตอนแรกๆมานั่งดู แล้วผมพบว่า…

ความคิดเห็นของเรา

โดยส่วนตัวแล้วนะ ถามว่าแหนมสวยมั้ย…ก็สวยดีนะ (ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะผู้แสดงด้วย 😀 ) แต่หลังจากที่ได้ย้อนกลับไปดูตอนแรกๆของละคร  เรารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน จะไปไหน…จะไปทำอะไรกับใครก็จะถูกเธอซักประวัติอย่างละเอียดประดุจเป็นเจ้าหน้าที่ซักผู้ต้องสงสัยยังไงยังงั้น (ซึ่งตรงกันข้ามกับช่วง flashback ของละครที่ฉายให้ดูว่าก่อนหน้านี้เธอเป็นผู้หญิงที่นิสัยดีและน่ารักมาก) และก็เหมือนจะพยายามดึงวัช(พระเอกในเรื่อง)มาแต่งงานให้ได้ทั้งๆที่คบกันมาได้แค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ในที่นี้ผมไม่ได้หมายความว่าคุณต้องคบกันเป็นสิบๆปีก่อนแต่งงานนะ แต่อยากจะบอกว่าถ้าเป็นไปได้ควรจะปล่อยให้มันเป็นเรื่องของความรู้สึกมากกว่า อยากแต่งงานเมื่อไหร่ความรู้สึกนั้นก็จะมาเอง…ไม่ใช่ว่าจะต้องแต่ง ณ เดี๋ยวนั้น ณ ตอนนั้น

เอาง่ายๆ ก็เหมือนกับคุณปลูกต้นไม้นั่นแหละ คุณต้องรดน้ำ ต้องพรวนดิน กำจัดวัชพืช…ทำทุกอย่างแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่ใช่ตะบี้ตะบันว่ามันต้องโตเดี๋ยวนี้ ต้องออกผลเดี๋ยวนั้น ไม่งั้นคุณจะปลูกต้นไม้ไปทำไมล่ะ? คุณไปซื้อผลไม้ในตลาดหรือซื้อเป็นต้นใหญ่ๆมาไม่ง่ายกว่าเหรอ? แต่สำหรับความรัก…ไม่รู้สิ ผมยังไม่เคยมีประสบการณ์ แต่เท่าที่รู้มันไม่มี”ผลไม้”หรือ”ต้นไม้ใหญ่ๆ”เหมือนในกรณีด้านบนแน่ๆ …ก็ความไว้ใจมันไม่ได้มีปุ๋ยเร่งโตหรือปุ่ม Fast Forward นี่ครับ

ไม่ทราบว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่ในที่สุดตอนท้ายเรื่อง วัชทิ้งแหนมได้เป็นผลสำเร็จเพราะซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง…ซึ่งโดยส่วนตัวก็รู้สึกว่าทำอย่างนี้มันไม่ผิดนะ เพราะบ่อยครั้งที่ผมก็ซื่อสัตย์ความรู้สึกในหลายๆเรื่องที่ไม่ใช่ความรัก แต่กับตัวแหนมเองล่ะ? ผมก็อดสงสารไม่ได้นะ…จู่ๆโดนฝ่ายชายมาบอกหลายรอบอยู่นั่นแหละว่าไม่ได้ชอบทั้งๆที่เธอและวัชเองกำลังจะแต่งงานอยู่แล้ว แต่จะว่าไปถ้าเธอยอมผ่อนปรนกับอะไรหลายๆอย่างในชีวิต รู้จักการให้อภัยและยึดมั่นถือมั่นน้อยกว่านี้ เธอจะเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากเลยล่ะ

สำหรับตัว”วัช”ผมไม่ขอพูดอะไรมากแล้วกัน(เพราะไม่ได้ดูทุกตอน) แต่เข้าใจว่าน่าจะทิ้งแหนมไปเพราะเจอผู้หญิงที่เหมาะสมกว่าในนาทีสุดท้าย…ถามว่าผิดไหม มันอาจผิดนะ แต่เราคิดว่ามันยังดีกว่าการโกหกความรู้สึกตัวเองแล้วไปบอกเลิกกันตอนมีลูกมีครอบครัวแล้ว เพราะคนที่เสียใจอาจไม่ใช่แค่ตัวแหนมเอง แต่อาจรวมถึงตัวลูกๆที่อาจมีปมด้อยจากเรื่องนี้ในอนาคตก็เป็นได้

————————————

บทสรุป

แม้ว่ากรณีศึกษาครั้งนี้จะมีสภาพคล้ายๆนิทานขนาดสั้นในนิทานเวตาล ผมกลับตอบไม่ได้ว่าถ้าผมเป็นวัช ผมจะกล้าทิ้งแหนมลงไหม? เพราะใครจะไปรู้ล่ะว่าสิ่งที่เราเห็นตรงหน้านั้นอาจมีอะไรที่เลวร้ายซ่อนอยู่อย่างเงียบๆก็เป็นได้

จะว่าไป…ผมเขียนมาถึงตรงนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตอนนี้มันดูซีเรียสเกินกว่าที่ควรจะเป็น ไม่มีมุขตลก(เห่ยๆ)แบบตอนก่อนๆของซ.ต.พ. แต่การพิสูจน์ครั้งนี้ทำให้รู้ว่าบางครั้งชีวิตคนเราไม่ต้องไปคาดหวังกับสิ่งต่างๆมากเกินไป เช่นการที่เราคาดหวังในเรื่องความรักมากเกินไปก็อาจทำให้เป็นทุกข์ได้ดังเช่นในละครเรื่องนี้

…หรืออย่างน้อยที่สุดก็ดูได้จากการพิสูจน์ครั้งนี้ของผมที่ไม่มีผลลัพธ์ดังที่ได้คาดหวังไว้ แต่ได้อะไรที่สวยงามน่าจดจำไม่แพ้กัน

ปล. ละครเรื่องนี้พี่พิตต้าเล่นดีมากครับ

————————————–

หมายเหตุ เนื่องจากผมไม่ได้ดูละครเรื่องนี้ทุกตอน หากมีบางสิ่งที่คลาดเคลื่อนจากในละคร ขออภัยมา ณ ที่นี้